การฝึกอบรมทางวัฒนธรรมของบริษัทนานาชาติในประเทศไทย

Abstract

ศึกษาสถานภาพการฝึกอบรมทางวัฒนธรรมของบริษัทนานาชาติในประเทศไทย ศึกษาลักษณะเนื้อหา วิธีการ และองค์ประกอบต่างๆ ในการฝึกอบรมทางวัฒนธรรม ตลอดจนข้อมูลที่สะท้อนค่านิยมไทย และแหล่งข้อมูลที่นำมาใช้ในการฝึกอบรม ตลอดจนสำรวจความคิดเห็นของบุคลากรต่างชาติ เกี่ยวกับความสำคัญและความจำเป็นของการฝึกอบรมทางวัฒนธรรม ตลอดจนความพึงพอใจต่อการฝึกอบรมดังกล่าว นอกจากนี้ยังศึกษาถึงปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ ต่อการจัดอบรมทางวัฒนธรรม รูปแบบการวิจัยครั้งนี้เป็นการศึกษาทั้งในเชิงปริมาณและคุณภาพ ประกอบด้วย การวิจัยเชิงสำรวจที่เก็บข้อมูลจากการตอบแบบสอบถาม ของบุคลากรต่างชาติจาก 76 บริษัท และการสัมภาษณ์เจาะลึกผู้บริหารและฝ่ายทรัพยากรบุคคลจาก 16 บริษัท ส่วนการศึกษาวิจัยจากเอกสาร เป็นการวิเคราะห์เนื้อหาเอกสารการฝึกอบรมทางวัฒนธรรม และเอกสารที่ทางบริษัทนานาชาติให้บุคลากรศึกษาด้วยตนเอง ผลการวิจัยพบว่า 1. การฝึกอบรมทางวัฒนธรรมเป็นรูปแบบการพัฒนาบุคลากรต่างชาติ ที่ได้รับความนิยมจากบริษัทนานาชาติในประเทศไทยมากที่สุด โดยร้อยละ 39.5 ของบริษัทที่ศึกษามีการฝึกอบรมดังกล่าว 2. เนื้อหาของการฝึกอบรมทางวัฒนธรรม มีขอบข่ายครอบคลุมทั้งแนวคิดทฤษฎีวัฒนธรรมกว้างๆ (Culture General) และเกี่ยวกับวัฒนธรรมไทยโดยเฉพาะ (Culture Specific) โดยผสมผสานข้อมูลที่ให้ความรู้ (Cognitive Domain) ปรับความรู้สึก (Affective Domain) และแนะแนวทางปฏิบัติ (Behavioral Domain) โดยเน้นหนักด้านการสื่อสารตามมิติวัฒนธรรมไทย วิธีการอบรมมักใช้มากกว่า 2 วิธีขึ้นไป โดยใช้วิธีบรรยายและการสนทนากลุ่มเป็นหลัก การอบรมทางวัฒนธรรมมักจัดโดยศูนย์การฝึกอบรม โดยวิทยากรผู้ฝึกอบรมส่วนใหญ่เป็นชาวไทยและชาวต่างชาติผสมกัน เช่นเดียวกับผู้รับการฝึกอบรมบริษัทนานาชาติ มักให้การอบรมทางวัฒนธรรมหลังจากที่บุคลากรต่างชาติ มีประสบการณ์การทำงานในประเทศไทยสักระยะหนึ่ง โดยส่วนใหญ่การอบรมใช้เวลาประมาณ 2-3 วัน ติดต่อกัน 3. ค่านิยมไทยที่นำเสนอ ให้กับบุคคลกรต่างชาติ 5 ลำดับแรกได้แก่ การเคารพอาวุโส การไม่เผชิญหน้า ความเกรงใจ การยึดความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล และความเป็นมิตร ใจดี โดยข้อมูลมาจากชาวต่างชาติเรียบเรียงขึ้นเป็นหลัก 4. บุคลากรต่างชาติทุกราย ที่เคยได้รับการอบรมทางวัฒนธรรมระบุว่า การอบรมดังกล่าวเป็นสิ่งสำคัญ โดยส่วนมากมีความพึงพอใจต่อการฝึกอบรมที่ตนได้รับ ส่วนผู้ที่ยังไม่เคยได้รับการฝึกอบรมทางวัฒนธรรม ระบุว่าการอบรมทางวัฒนธรรมเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับบุคลากรต่างชาติในประเทศไทย 5. ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อการฝึกอบรมทางวัฒนธรรมของบริษัท พบว่า มีทั้งปัจจัยระดับบุคคล ปัจจัยระดับองค์กร และปัจจัยระดับวัฒนธรรม ที่เป็นตัวกำหนดการจัดหรือไม่จัดอบรมทางวัฒนธรรม ทั้งนี้ ปัจจัยมีผลมากที่สุดได้แก่ นโยบายขององค์กร