การนำหลักคำพิพากษาแสดงสิทธิของบุคคลมาใช้ในประเทศไทย

Abstract

ศึกษาถึงแนวคำพิพากษาฎีกาที่วางหลักเกี่ยวกับ "คำพิพากษาแสดงสิทธิของบุคคล" ผลการวิจัยพบว่าแนวคำพิพากษาฎีกาที่วางหลักเกี่ยวกับ "คำพิพากษาแสดงสิทธิของบุคคล" มีแนวความคิดคล้ายคลึงกับหลัก "Declaratory Judgment" ในกฎหมายคอมมอนลอว์ ซึ่งมีขึ้นเพื่อประโยชน์ในเรื่องของการแสดงสิทธิของบุคคล เป็นคำพิพากษาที่ประกาศโดยศาลถึงการมีอยู่หรือไม่มีอยู่ ในเรื่องของสิทธิบุคคล และถือเป็นวิธีการทางกระบวนพิจารณาความประการหนึ่ง ที่มีประสิทธิภาพในการระงับข้อพิพาทระหว่างบุคคล เป็นวิธีการหาข้อยุติข้อพิพาทโดยไม่จำเป็นต้องมีการพิพาทอยู่จริง ซึ่งแตกต่างจากคำพิพากษาที่กำหนดแนวทางปฏิบัติโดยชัดแจ้ง (Executory Judgment) หรือคำพิพากษาเชิงบังคับ (Coercive Judgment) ซึ่งเป็นคำพิพากษาที่ใช้อย่างแพร่หลายในกระบวนการยุติธรรมของประเทศไทย โดยวัตถุประสงค์ในการศึกษาวิจัยมุ่งเน้นถึงหลักเกณฑ์ทางกฎหมาย ในระบบกฎหมายคอมมอนลอว์ของประเทศอังกฤษ เนื่องจากเป็นต้นกำเนิดของ "หลักคำพิพากษาแสดงสิทธิของบุคคล" (Declaratory Judgment) โดยศึกษาถึงบ่อเกิดหรือจุดเริ่มต้นของคำพิพากษาแสดงสิทธิของบุคคล และได้ศึกษาวิวัฒนาการของศาลในระบบคอมมอนลอว์ ในการใช้ดุลพินิจของศาลในการสร้าง "หลักคำพิพากษาแสดงสิทธิของบุคคล" และได้ศึกษาถึงประสิทธิภาพของหลักคำพิพากษาแสดงสิทธิของบุคคล เพื่อศึกษาเปรียบเทียบถึงผลดีและผลเสียของคำพิพากษาแสดงสิทธิของบุคคล เพื่อเป็นแนวทางในการวิเคราะห์วิจัยถึงการนำ "หลักคำพิพากษาแสดงสิทธิของบุคคล" มาปรับใช้ เพื่อให้เหมาะสมสำหรับกระบวนการยุติธรรมในประเทศไทย