การแตกตัวด้วยความร้อนของยางธรรมชาติโดยการเติมเพอร์ออกไซด์

Abstract

งานวิจัยนี้เป็นการศึกษาการแตกตัวด้วยความร้อนของน้ำยางข้นชนิดแอมโมเนียต่ำ ในภาวะเหนือวิกฤตของคาร์บอนไดออกไซด์ โดยการเติม 30% ไฮโดรเจนเพอร์ออกไซด์ ในเครื่องปฏิกรณ์แบบกะปริมาตร 250 มิลลิลิตร ที่อุณหภูมิ 400 องศาเซลเซียส, ความดัน 100-180 บาร์ โดยใช้การทดลองแบบแฟคทอเรียลสองระดับที่ส่งผลต่อร้อยละผลได้ของผลิตภัณฑ์ของเหลว, แก๊ส, และของแข็ง ซึ่งตัวแปรกระบวนการที่ศึกษาคือ เวลาในการเกิดปฏิกิริยาที่ 400 องศาเซลเซียส 0-60 นาที, ความดันแก๊สคาร์บอนไดออกไซด์เริ่มต้น 10-20 บาร์, และสัดส่วนออกซิเจน:ยาง 0-108.10 ส่วนต่อยางแห้ง 100 ส่วน จากการวิเคราะห์ความแปรปรวนพบว่า สัดส่วนออกซิเจน:ยางและเวลาในการทำปฏิกิริยา ส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อร้อยละผลได้ของผลิตภัณฑ์ของเหลว, แก๊ส, และของแข็ง แต่ความดันเริ่มต้นของแก๊สคาร์บอนไดออกไซด์นั้นไม่มีผลต่อร้อยละผลได้ของผลิตภัณฑ์ดังกล่าว นอกจากนี้ยังศึกษาผลของตัวแปรกระบวนการต่อองค์ประกอบของผลิตภัณฑ์ของเหลวโดยวิเคราะห์ช่วงจุดเดือดการกลั่นด้วยเครื่องมือซิมูเลเทตดิสทิลเลชันแก๊สโครมาโทกราฟฟี พบว่าที่สัดส่วนออกซิเจน:ยาง ที่ 5.40 ส่วนต่อยางแห้ง 100 ส่วน, เวลาในการเกิดปฏิกิริยาที่ 400 องศาเซลเซียส 0 นาที, และความดันแก๊สคาร์บอนไดออกไซด์เริ่มต้นที่ 10 บาร์ ผลิตภัณฑ์ที่ได้ประกอบไปด้วยผลิตภัณฑ์ของแข็งร้อยละ 0.47, ลองเรซิดิวร้อยละ 17.28, แก๊สออยล์ร้อยละ 14.67, ไลท์แก๊สออยล์ร้อยละ 12.31, เคโรซีนร้อยละ 10.28, แก๊สโซลีนร้อยละ 30.68, และผลิตภัณฑ์แก๊สร้อยละ 14.31 การเพิ่มเวลาในการเกิดปฏิกิริยาจะทำให้องค์ประกอบเหล่านี้มีปริมาณลดลงยกเว้นผลิตภัณฑ์แก๊สจะเพิ่มขึ้น การเพิ่มสัดส่วนออกซิเจน:ยางจะมีผลเล็กน้อยต่อการเพิ่มของลองเรซิดิวแต่ส่งผลชัดเจนต่อการเพิ่มของผลิตภัณฑ์แก๊ส ส่วนกลั่นเบาที่ 250 องศาเซลเซียสของผลิตภัณฑ์ของเหลวนำไปวิเคราะห์ด้วยแก๊สโครมาโตกราฟฟี-แมสสเปคโตรโฟโตมิเตอร์