การเลือกลงทุนซื้อหลักทรัพย์ในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย

Abstract

ในการดำเนินธุรกิจหรือการประกอบการขนาดใหญ่นั้น ผู้ประกอบการมักจะประสบกับปัญหาด้านการขาดแคลนเงินทุน เนื่องจากเงินทุนเป็นปัจจัยที่มีความสำคัญอย่างยิ่งยวด จึงทำให้เกิดสถาบันการเงินต่างๆขึ้นเพื่อทำหน้าที่ระดมทุนระยะยาวจากสาธารณชนให้กับธุรกิจต่างๆ เรียกว่า ตลาดทุนหรือตลาดหลักทรัพย์ ตลาดทุนในประเทศไทยได้เกิดขึ้นครั้งแรก ปีพ.ศ. 2496 แต่การเคลื่อนไหวในการจัดหาทุนหรือการซื้อขายหุ้นยังอยู่ภายในขอบเขตจำกัด ถึงแม้ว่าจะมีการจัดตั้งตลาดหุ้นกรุงเทพขึ้นในปี 2506 แล้วก็ตาม และประกอบกับปัญหาอื่นๆ เช่น อุปสรรคทางด้านเศรษฐกิจ การเมือง และอัตราการพัฒนาความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจไม่บรรลุเป้าหมาย ด้วยเหตุผลต่างๆเหล่านี้ ทำให้การซื้อขายหุ้นไม่ได้รับความสนใจจากประชาชนเท่าที่ควร เนื่องจากการดำเนินงานในตลาดหุ้นกรุงเทพ ได้ประสบกับความล้มเหลว จึงเป็นแรงกระตุ้นให้รัฐบาลเริ่มให้ความสนใจต่อการพัฒนาตลาดทุนอย่างจริงจังมากขึ้น โดยในปี พ.ศ. 2512 ได้มีการเชิญผู้เชี่ยวชาญจากสหรัฐอเมริกา คือ ศาสตราจารย์ซิดนีย์ เอ็ม ร๊อบบินส์ มาทำการศึกษาเกี่ยวกับโครงการจัดตั้งตลาดหลักทรัพย์ในประเทศไทย และในที่สุดได้มีการประกาศใช้พระราชบัญญัติตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทยขึ้น ปี พ.ศ. 2517 และตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทยได้เปิดทำการซื้อขายหลักทรัพย์ขึ้น เมื่อวันที่ 30 เมษายน 2518 เป็นต้นมา ผลจากการดำเนินงานในตลาดหลักทรัพย์ที่ดำเนินงานมาในรอบหนึ่งปี ปรากฏว่าการซื้อขายหุ้นยังอยู่ในวงจำกัดไม่คึกคักเท่าที่ควร มีการซื้อขายเฉพาะกลุ่ม การซื้อขายแต่ละวันโดยเฉลี่ยแล้วประมาณวันละ 4-5 ล้านบาท และยังได้ประสบกับความผันผวนทางเศรษฐกิจ การเมือง ซึ่งมีผลกระทบกระเทือนต่อการตัดสินใจของผู้ลงทุนในการซื้อหลักทรัพย์ นอกจากนี้อาจเป็นเพราะประชาชนส่วนใหญ่ขาดความเข้าใจและความรู้ในวิธีการลงทุน และขาดหลักเกณฑ์ในการตัดสินใจ จึงไม่กล้าเสี่ยงที่จะนำเงินออมมาลงทุนซื้อหุ้น ด้วยเหตุผลเหล่านี้ วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้ก็เพื่อสนับสนุนให้ตลาดหลักทรัพย์ในประเทศไทยเป็นที่สนใจแก่มหาชนทั่วไปในการที่จะนำเงินมาลงทุน จึงได้เสนอหัวข้อการเลือกลงทุนซื้อหลักทรัพย์ในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทยขึ้น เพื่อเป็นแนวทางในการตัดสินใจแก่ผู้ลงทุนทั่วๆไปที่คิดจะลงทุนซื้อหลักทรัพย์ประเภทหุ้นสามัญ โดยมีหลักเกณฑ์ในการตัดสินใจ มิใช่อาศัยวิธีการเสี่ยงทายหรือเอาอย่างผู้อื่น หลักเกณฑ์ที่ผู้ลงทุนจะใช้ในการตัดสินใจก็คือก็คืออัตราผลตอบแทนของหุ้นที่ลงทุนคาดว่าจะได้รับ (expected rate of return) และอัตราการเสี่ยง (risk) ของหุ้น เพื่อคาดคะเนผลตอบแทนจากการลงทุนในกองหลักทรัพย์ทุน (Portfolios) ต่างๆเพื่อให้การลงทุนมีประสิทธิภาพ ขอบเขตของการศึกษาจะใช้ข้อมูลที่ตลาดหลักทรัพย์เปิดเผยแก่สาธารณชน โดยเริ่มต้นศึกษาถึงความเสี่ยง อัตราผลตอบแทนของหลักทรัพย์ต่างๆและปัจจัยที่มีผลกระทบกระเทือนต่อหลักทรัพย์เหล่านั้น และหาอัตราผลตอบแทนของแต่ละหลักทรัพย์ อัตราผลตอบแทนจากตลาด เพื่อหาความสัมพันธ์ของมัน และหาอัตราผลตอบแทนและการเสี่ยงของกองหลักทรัพย์ทุน การศึกษานี้จะเลือกเฉพาะหุ้นที่ active ซึ่งมีอยู่ประมาณ 5 หุ้น เพื่อหาเปอร์เซ็นต์ของอัตราการเสี่ยงที่มีอิทธิพลต่อหุ้นเหล่านั้น และได้ทำการกำหนดสัดส่วนของการลงทุนต่างๆในกองหลักทรัพย์ทุน เพื่อหาเส้นโค้งประสิทธิภาพของการลงทุน (efficient frontier) เพื่อใช้เป็นหลักเกณฑ์ในการตัดสินใจสำหรับผู้ลงทุน เมื่อประชาชนโดยทั่วไปมีความรู้ความเข้าใจในวิธีการลงทุน และประกอบกับการมีบริษัทมหาชนจำนวนมากเข้ามาจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แล้ว ก็จะช่วยเพิ่มอุปสงค์และอุปทานของหลักทรัพย์ ทำให้การซื้อขายหุ้นในตลาดหลักทรัพย์มีความคึกคัก และที่สำคัญที่สุดก็คือตลาดหลักทรัพย์จะประสบความสำเร็จในการเป็นแหล่งระดมทุนระยะยาวเพื่อสนองความต้องการเงินทุนของระบบเศรษฐกิจอันจะนำไปสู่การพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศ