การบ่งชี้ลักษณะความสูญเปล่าทางการศึกษาของมหาวิทยาลัยมหิดล

Abstract

การวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อบ่งชี้ลักษณะความสูญเปล่าทางการศึกษาของมหาวิทยาลัยมหิดลโดยแยกให้เห็นว่า ความสูญเปล่าทางการศึกษา อยู่ในรูปการเรียนช้ากว่ากำหนด หรือออกกลางคันหรือทั้งสองลักษณะ รวมทั้งคำนวณจำนวนเงินที่รัฐเสียไป เนื่องจากนักศึกษาออกกลางคัน และเรียนช้ากว่ากำหนด ผู้วิจัยได้คำนวณหาเรโชประสิทธิภาพ และเรโชความสูญเปล่าของคณะต่างๆ แต่ละรุ่นปีการศึกษาและทดสอบสมมุติฐานโดยใช้ การทดสอบที (t-test) ผลการวิจัยปรากฏว่า การศึกษาระดับปริญญาตรีของมหาวิทยาลัยมหิดล มีความสูญเปล่าทางการศึกษาทั้งสองลักษณะ แต่เมื่อพิจารณาเป็นรายคณะพบว่า คระพยาบาลศาสตร์ ไม่มีความสูญเปล่าทางการศึกษา ทั้งสองลักษณะ คณะเภสัชศาสตร์ มีความสูญเปล่าทั้งสองลักษณะ คณะทันตแพทย์ศาสตร์ คณะเทคนิคการแพทย์ และคณะสาธารณสุขศาสตร์ มีความสูญเปล่าทางการศึกษาในด้านการออกกลางคัน คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล (หลักสูตรปรีคลินิกและคลินิก) มีความสูตรเปล่าทางการศึกษาด้านเรียนช้ากว่ากำหนด เพียงลักษณะเดียวเท่านั้น รัฐต้องสูญเสียเงิน เนื่องจากนักศึกษาคณะทัตแพทยศาสตร์ คณะเภสัชศาสตร์ คณะเทคนิคการแพทย์ คณะสาธารณะสุขศาสตร์ และคณะพยาบาลศาสตร์ รุ่นปีการศึกษา 2508-2510 เรียนช้ากว่ากำหนด และออกกลางคัน รวมเป็นเงินทั้งสิ้น 3,440,416 บาท และรัฐเสียเงินเนื่องจากนักศึกษาแพทย์ (หลักสูตรปรีคลินิกและคลินิก) คณะแพทย์ศาสตร์ศิริราชพยาบาล เรียนช้ากว่ากำหนดและออกกลางคัน 3 รุ่น (2510-1512) รวมเป็นเงิน 3,465,756 บาท