กิริยาร่วมทางวาจาในห้องเรียน กับผลสัมฤทธิวิชาคณิตศาสตร์ ในชั้นประถมศึกษาปีที่เจ็ด

Abstract

การวิจัยนี้มุ่งที่จะทดลองวิเคราะห์กิริยาร่วมทางวาจาระหว่างครูและนักเรียนในชั้นเรียน กับ สัมฤทธิ์ผลทางการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ แหล่งข้อมูลคือ ระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 7 ของโรงเรียนกองการประถมศึกษากรมสามัญศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ ผู้วิจัยสุ่มได้ 19 โรงเรียน ครู 32 คน และนักเรียน 719 คน ใช้แบบวิเคราะห์กิริยาร่วมทางวาจาระหว่างครูและนักเรียนในชั้นเรียนของแฟลนเดอร์ส (Flanders’ Interaction Analysis Technique) ซึ่งสร้างขึ้นสำหรับบันทึกพฤติกรรมทางวาจาในชั้นเรียน บันทึกพฤติกรรมทางวาจาที่เกิดขึ้นในชั้นเรียน และวิเคราะห์ข้อมูลเพื่อหาความเที่ยง คำนวณหาอัตราส่วนระหว่างอิทธิพลทางอ้อมและอิทธิพลทางตรง และอัตราส่วนระหว่างครูพูดและนักเรียนพูด เพื่อศึกษาลักษณะพฤติกรรมทางวาจาใจชั้นเรียน และแบบทดสอบสัมฤทธิผลทางคณิตศาสตร์ ทำการทดสอบนักเรียนที่เป็นกลุ่มตัวอย่าง คำนวณหาค่าเฉลี่ยของคะแนนในแต่ละโรงเรียน ใช้การวิเคราะห์ความแปรปรวนภายในกลุ่ม (The Groups-Within-Treatments) เพื่อเปรียบเทียบสัมฤทธิผล ทางการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ ได้ข้อค้นพบว่า ครูที่ใช้อิทธิพลทางอ้อมและครูที่ใช้อิทธิพลทางตรง ทำให้เกิด สัมฤทธิผลทางการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ของนักเรียนไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 และนักเรียนที่ครูเปิดโอกาสให้พูดมากกับนักเรียนที่ครูเปิดโอกาสให้พูดน้อยกว่า ทำให้เกิดสัมฤทธิผลทางการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ของนักเรียนไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 พิสัยของอัตราส่วนระหว่างอิทธิพลทางอ้อมและอิทธิพลทางตรงอยู่ระหว่าง 0.37 ถึง 2.14 และพิสัยของอัตราส่วนระหว่างครูพูดและนักเรียนพูดอยู่ระหว่าง 1.10 ถึง 3.90