ผลของเชื้อเฮลิโคแบคเตอร์ไพโลไร ต่อการเสื่อมของเซลล์เยื่อบุผิวช่องปาก : การศึกษาในห้องปฏิบัติการ

Abstract

เฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร เป็นแบคทีเรียก่อโรคที่สำคัญในโรคระบบทางเดินอาหาร โดยทำให้เกิดการอักเสบและการทำลายเยื่อบุผิวกระเพาะอาหาร มีรายงานการตรวจพบเชื้อเฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร ในช่องปากทั้งในคราบจุลินทรีย์ ในน้ำลายและที่แผลเยื่อเมือกช่องปาก รวมถึงความสัมพันธ์ของเชื้อกับการเกิดแผลและการเปลี่ยนแปลงของเยื่อเมือกในช่องปากด้วย การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของเชื้อเฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร ต่อการเสื่อมของเซลล์เยื่อบุผิวช่องปากที่ได้จากเนื้อเยื่อเหงือกปกติของมนุษย์ในห้องปฏิบัติการ โดยใช้วิธีการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อเหงือกร่วมกับเชื้อเฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร ที่มีความเข้มข้นเท่ากับ 108 CFU/ml เป็นระยะเวลา 6 และ 24 ชั่วโมง และศึกษาการเปลี่ยนแปลงของเซลล์เยื่อบุผิวช่องปากด้วยกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนชนิดส่องผ่าน ในการศึกษาได้ใช้เชื้อเอสเคอริเชีย คอไลเป็นแบคทีเรียในกลุ่มเปรียบเทียบ ผลการศึกษาทั้งในระยะเวลา 6 และ 24 ชั่วโมง พบว่าไม่มีการแทรกซึมของเชื้อเฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร เข้าไปในเซลล์เยื่อบุผิวช่องปากหรือเซลล์ไฟโบรบลาสต์ในส่วนของเนื้อเยื่อยึดต่อ แต่ที่ระยะเวลา 24 ชั่วโมง พบการแทรกซึมของเชื้อเข้าไปอยู่ ระหว่างเซลล์เยื่อบุผิวช่องปากและส่วนเนื้อเยื่อยึดต่อ และเซลล์เยื่อบุผิวช่องปากมีการเปลี่ยนแปลงไปในทางเสื่อมลงตั้งแต่ระยะเวลา 6 ชั่วโมงแรกและมีความรุนแรงมากขึ้นตามระยะเวลาที่เพิ่มขึ้น โดยพบการเสื่อมสลายของนิวเคลียสการเกาะกลุ่มของโครมาติน การรวมตัวหนาแน่นขึ้นของโทโนฟิลาเมนต์ และการแยกตัวของเดสโมโซม สำหรับเซลล์เยื่อบุผิวช่องปากในกลุ่มที่เพาะเลี้ยงร่วมกับเชื้อเอสเคอริเชีย คอไล ให้ผลการเปลี่ยนแปลงคล้ายคลึงกับเชื้อเฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร ที่ทำให้เกิดการเสื่อมของเซลล์เยื่อบุผิวช่องปากจนถึงทำให้เซลล์ตาย แต่ไม่พบการรวมตัวหนาแน่นขึ้นของโทโนฟิลาเมนต์ ผลการศึกษาครั้งนี้สรุปได้ว่าเชื้อเฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร มีผลต่อการเสื่อมของเซลล์เยื่อบุผิวช่องปากในห้องปฏิบัติการโดยไม่ต้องมีการแทรกซึมของเชื้อเข้าไปในตัวเซลล์