ปัญหาการใช้โทรทัศน์วงจรปิดเพื่อการสอนในมหาวิทยาลัยรามคำแหง

Abstract

ความมุ่งหมาย : การวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษาถึงปัญหาการใช้โทรทัศน์วงจรปิดเพื่อการสอนในมหาวิทยาลัยรามคำแหง โดยจะศึกษาในแง่ปัญหาเกี่ยวกับอาจารย์ผู้สอน การเรียนด้วยโทรทัศน์ของนักศึกษา อาคาร สถานที่ และประสิทธิภาพของเครื่องรับโทรทัศน์ การดำเนินงาน : ผู้วิจัยได้ทำการสำรวจปัญหาต่าง ๆ โดยวิธีการสัมภาษณ์ สังเกตโดยตรงและออกแบบสอบถามนักศึกษาจำนวน 600 คน อาจารย์ 80 ท่าน ในทุก ๆ คณะของมหาวิทยาลัยรามคำแหง ผลการวิจัย : 1) เจ้าหน้าที่ผู้ควบคุมกล้องกับอาจารย์ผู้สอน ทำงานไม่สัมพันธ์กัน จับภาพไม่ทันกับการเขียนกระดานของอาจารย์ 2) การจัดที่นั่งในห้องเรียนแออัดเกินไป และการถ่ายเทอากาศไม่ดี 3) ระบบเสียงไม่ดี เกิดเสียงก้องและเสียงรบกวนภายนอก 4) ใช้โทรทัศน์เพื่อถ่ายทอดภาพและเสียงให้นักศึกษาได้เห็นและได้ยินเท่านั้น ไม่มีการจัดทำเป็นบทเรียนทางโทรทัศน์ในสาขาวิชาต่าง ๆ 5) อาจารย์ส่วนใหญ่เขียนตัวอักษรเล็กเกินไปและมักยืนบังกระดาน 6) ไม่มีการประเมินผลว่าการเรียนโดยใช้โทรทัศน์ได้ผลดีอย่างไร 7) ไม่มีการจัดระเบียบวิธีการซ่อมแซมอุปกรณ์ที่ชำรุด ข้อเสนอแนะ : ทางมหาวิทยาลัยควรจะจัดตั้งศูนย์โสตทัศนศึกษาที่สมบูรณ์แบบขึ้น ให้บริการงานด้านโสตทัศนูปกรณ์ต่าง ๆ และจัดระบบงานด้านโทรทัศน์วงจรปิดเข้าไว้ด้วย หาทางปรับปรุงแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ที่ปรากฏอยู่ขณะนี้ เช่น ปัญหาด้านตัวผู้เรียน ส่วนใหญ่นักศึกษาไม่เคยเรียนด้วยโทรทัศน์มาก่อน ทางแผนกโสตทัศนศึกษาควรจะจัดให้มีการแนะนำนักศึกษาใหม่ให้เข้าใจวิธีการเรียนด้วยโทรทัศน์วงจรปิดในมหาวิทยาลัย อาจจะพิมพ์เอกสารหรือหนังสือคู่มือแจก จัดให้มีการอบรมครูผู้สอนทางโทรทัศน์ให้เข้าใจถึงเทคนิคการสอนทางโทรทัศน์ เพื่อให้การสอนมีประสิทธิภาพดีขึ้น ทั้งนี้เพราะการสอนทางโทรทัศน์ กับการสอนในชั้นเรียนธรรมดามีลักษณะที่แตกต่างกันมาก นอกจากนี้ทางมหาวิทยาลัยควรจะเห็นความสำคัญของโทรทัศน์ให้มากยิ่งขึ้น ไม่ใช่ใช้โทรทัศน์เพื่อแก้ปัญหานักศึกษามีจำนวนมากไม่สมดุลกับจำนวนอาจารย์ผู้สอนเท่านั้น เนื้อหาวิชาต่าง ๆ ของทุกคณะสามารถจะนำมาจัดทำเป็นรายการทางโทรทัศน์ที่น่าสนใจ บันทึกเทปโทรทัศน์ไว้ล่วงหน้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งคณะศึกษาศาสตร์มีโอกาสได้ใช้โทรทัศน์ในลักษณะการสอน แบบจุลภาคได้เป็นอย่างดี