ความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการซุบซิบกับความร่วมมือในการพัฒนา : ศึกษาเฉพาะกรณีหมู่บ้านพระเพลิง ตำบลนกออก อำเภอปักธงชัย จังหวัดนครราชสีมา

Abstract

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์สำคัญเพื่อทำความเข้าใจถึงพฤติกรรมและโครงสร้างของการซุบซิบของประชาชนในชนบท เกี่ยวกับผู้ทำหน้าที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาระดับท้องถิ่นตลอดจนความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการซุบซิบดังกล่าว กับความร่วมมือในการพัฒนา ประชากรที่ใช้ในการศึกษา ได้แก่ สมาชิกจำนวน 69 คน จากกลุ่มต่างๆ 3 กลุ่ม ในหมู่บ้านพระเพลิง ตำบลนกออก อำเภอปักธงชัย จังหวัดนครราชสีมา คือ กลุ่มสตรี กลุ่มเยาวชน และกลุ่มออมทรัพย์เพื่อการผลิต การวิจัยสามารถเก็บรวบรวมข้อมูลได้จากกลุ่มตัวอย่างจำนวน 48 คน (คิดเป็นร้อยละ 69.57 ของประชากรทั้งหมด) ในการวิจัยผู้วิจัยได้ตั้งสมมติฐานของการวิจัยไว้ 5 ประการคือ 1. บุคคลที่แตกต่างกันในลักษณะการเป็นสมาชิกกลุ่มต่างๆ มีพฤติกรรมการซุบซิบที่แตกต่างกัน 2. ไม่มีความแตกต่างระหว่างปริมาณการซุบซิบที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวกับปริมาณการซุบซิบที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับเรื่องหน้าที่การงาน 3. การซุบซิบมักกระทำในระหว่างบุคคลที่มีความเหมือนกันมากกว่า ระหว่างบุคคลที่มีความแตกต่างกัน 4. การซุบซิบมักกระทำในระหว่างบุคคลที่มีความผูกพันต่อกันแบบสนิทสนมมากกว่าระหว่างบุคคลที่มีความผูกพันต่อกันแบบผิวเผิน 5. มีความสัมพันธ์ระหว่างทัศนคติของผู้ซุบซิบต่อผู้ถูกซุบซิบ กับความร่วมมือในการพัฒนา การทดสอบสมมติฐานปรากฏว่า สมมติฐานข้อที่ 1 ได้รับการยืนยันว่าเป็นจริงส่วนมาก สมมติฐานข้อที่ 2 ไม่ได้รับการยืนยัน ส่วนสมมติฐานข้ออื่นๆ นอกนั้นได้รับการยืนยันทุกข้อ จากผลการวิจัยดังกล่าวผู้วิจัยเสนอแนะให้ผู้ทำหน้าที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาตระหนักในการเปิดโอกาสให้ประชาชนได้ทำการสื่อสารอย่างเป็นทางการ และให้ปริมาณสารสนเทศจากแหล่งที่เป็นทางการมากเพียงพอ เพื่อมิให้ประชาชนต้องแสวงหาสารสนเทศโดยการซุบซิบ ซึ่งอาจมีความผิดพลาดคลาดเคลื่อนอันมีผลกระทบต่อความร่วมมือในการพัฒนาของประชาชน