ความสมดุลระหว่างที่พักอาศัยและแหล่งงานในย่านการใช้ประโยชน์ที่ดินแบบผสมผสาน : กรณีศึกษาเขตดินแดงและเขตห้วยขวาง กรุงเทพมหานคร

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพการพัฒนาที่พักอาศัยและแหล่งงาน สภาพการจ้างงาน และความสัมพันธ์เชื่อมโยงโดยการเดินทางระหว่างที่พักอาศัยและแหล่งงานของประชาชนในย่านการใช้ประโยชน์ที่ดินแบบผสมผสาน ความสมดุลที่พักอาศัยและแหล่งงานเป็นสาระสำคัญหนึ่งประการหนึ่งในการจัดทำผังเมืองกรุงเทพมหานครของคณะที่ปรึกษาจากสถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซทส์ (MIT) (2539) และการจัดผังเมืองรวมกรุงเทพมหานคร (ฉบับปรับปรุงครั้งที่ 1) (2542) แนวความคิดความสมดุลระหว่างที่พักอาศัยและแหล่งงาน คือ การลดความจำเป็นในการเดินทางระหว่างที่พักอาศัยและแหล่งงานภายในเมือง การศึกษาได้วางขอบเขตการศึกษา โดยคัดเลือกพื้นที่เขตดินแดงและเขตห้วยขวางเป็นกรณีศึกษา ด้วยเห็นว่าเป็นย่านธุรกิจใหม่ที่เชื่อมต่อการพัฒนาจากย่านการค้าหลักของเมือง และเป็นย่านที่อยู่อาศัยแบบหนาแน่นสูงที่ล้อมรอบด้วยย่านที่พักอาศัยหนาแน่นปานกลางและหนาแน่นน้อย สำหรับแนวทางการศึกษาความสมดุลระหว่างที่พักอาศัยและแหล่งงานพิจารณาจากความสัมพันธ์เชื่อมโยงด้วยการเดินทางระหว่างที่พักอาศัยและแหล่งงานของประชาชน โดยศึกษาจากที่ตั้งของที่พักอาศัยและแหล่งงาน รูปแบบ เวลา และค่าใช้จ่ายในการเดินทางระหว่างที่พักอาศัยและแหล่งงานของประชาชนที่อยู่อาศัยในพื้นที่ ผลการศึกษา พบว่า ประชนส่วนใหญ่ในพื้นที่ ซึ่งมีรายได้น้อยมีความสัมพันธ์ระหว่างที่พักอาศัยและแหล่งงาน โดยมีที่พักอาศัยและแหล่งงานอยู่ในพื้นที่ศึกษา และเดินทางในระยะสั้น อาศัยการเดินหรือการขนส่งสาธารณะ ส่วนประชาชนที่มีรายได้สูงมีความสัมพันธ์ระหว่างที่พักอาศัยและแหล่งงานในระดับต่ำ โดยใช้เวลาและค่าใช้จ่ายในการเดินทางมาก แนวทางในการสร้างความสมดุลระหว่างที่พักอาศัยและแหล่งงาน ควรมีการพัฒนาที่พักอาศัยสำหรับผู้มีรายได้น้อย เพื่อประชาชนจะได้มีที่พักอาศัยและแหล่งงานอยู่ในระยะทางที่สามารถเดินทางได้สะดวก และช่วยลดปริมาณการจราจรที่เกิดขึ้นภายในเมือง