การใช้ปลานิล Oreochromis niloticus และสาหร่ายสไปรูลินา Spirulina platensis ในการบำบัดน้ำจากการเลี้ยงกุ้งกุลาดำระบบความเค็มต่ำ

Abstract

ศึกษาเปรียบเทียบความแตกต่างการเปลี่ยนแปลงของคุณภาพน้ำในการบำบัดน้ำทางชีวภาพของบ่อเลี้ยงกุ้งกุลาดำความเค็มต่ำโดยใช้สาหร่ายสไปรูลินาและปลานิล เลี้ยงกุ้งกุลาดำ ที่ระดับความเค็มของน้ำ 5 พีพีที ในถังไฟเบอร์ความจุ 150 ลิตร ทดลองระบบน้ำเดียวกลางแจ้ง วางแผนการทดลองแบบ Completely Randomized Design involved factorials โดยมีอัตราความหนาแน่ของสาหร่ายสไปรูลินาและปลานิลเป็นปัจจัย ที่ปัจจัยละ 3 ระดับ คือ ความหนาแน่นของสาหร่ายสไปรูลินา 0, 4.2x108 และ 8.4 x108 ไตรโคมต่อลิตร และความหนาแน่นของปลานิลที่ 0, 3 และ 6 ตัวต่อน้ำ 150 ลิตร ทำการตรวจสอบพารามิเตอร์ของคุณภาพน้ำต่างๆ ดังนี้ แอมโมเนีย ไนไตรท์ ไนตรท ฟอสเฟต และคลอโรฟิลล์ โดยแต่ละค่าพารามิเตอร์จะทำการวัดทุก ๆ 2 วัน จนครบกำหนดการเลี้ยงกุ้ง 3 เดือน ตรวจวัดอุณหภูมิ ออกซิเจนละลาย พีเอช และความเข้มแสงพร้อมกับการเก็บตัวอย่างน้ำทุกครั้ง ผลการทดลอง พบว่าชุดการทดลองที่สามารถบำบัดไนเตรทได้ดีที่สุด คือชุดการทดลองที่มีการเติมสาหร่ายสไปรูลินา ความหนาแน่น 8.4 x 108 ไตรโคมต่อลิตร และมีการเลี้ยงปลานิล 3 ตัวร่วมด้วย ชุดการทดลองที่สามารถบำบัดฟอสเฟตได้ดีที่สุด คือ ชุดการทดลองที่มีการเติมสาหร่ายสไปรูลินา ความหนาแน่น 8.4 x 108 ไตรโคมต่อลิตร ผลการศึกษาความสามารถในการลดสารประกอบไนโตรเจนในรูปของแอมโมเนีย ไนเตรท รวมทั้งฟอสเฟตจากน้ำเลี้ยงกุ้งกุลา และประสิทธิภาพการสร้างเซลล์ของสาหร่ายสไปรูลินาที่ระดับความหนาแน่น 4.2 x108 และ 8.4 x108 ไตรโคมต่อลิตร พบว่าชุดมีการสร้างเซลล์และขยายจำนวนได้ดีที่สุด คือ ชุดการทดลองที่มีการเติมสาหร่ายสไปรูลินาความหนาแน่น 8.4 x108 ไตรโคมต่อลิตร ซึ่งมีความสัมพันธ์กับปริมาณแอมโมเนีย ไนเตรท และฟอสเฟตที่มีแนวโน้มลดลงเมื่อสาหร่ายสไปรูลินามีการเจริญเพิ่มขึ้น ส่วนชุดที่มีการเลี้ยงปลานิลร่วมด้วยนั้น ไม่ว่าจะมีการเติมสาหร่ายสไปรูลินาที่ความหนาแน่น 4.2 x108หรือ 8.4 x108 ไตรโคมต่อลิตร แต่ถ้ามีปลานิล 6 ตัว จะเพิ่มจำนวนได้น้อยกว่าชุดที่มีการเลี้ยงปลานิลร่วมด้วยเพียง 3 ตัว สำหรับผลผลิตกุ้งกุลาดำพบว่า การเติมสาหร่ายสไปรูลินา 8.4x108 ไตรโคมต่อลิตร มีส่วนในการเพิ่มผลผลิตกุ้งได้สูงกว่าการทดลองที่ไม่ได้เติมสาหร่าย