การประยุกต์ใช้แบบจำลองเคาน์ทิแนนซ์ของสเต็ก ในการประเมินกิจกรรมของกลุ่มโรงเรียนมัธยมศึกษา ในเขตจังหวัดขอนแก่น

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อประยุกต์ใช้แบบจำลองเคาน์ทิแนนซ์ของสเต็กประเมินกิจกรรมของกลุ่มโรงเรียนมัธยมศึกษาในเขตจังหวัดของแก่น กลุ่มตัวอย่างผู้ให้ข้อมูลเกี่ยวกับกิจกรรมของกลุ่มโรงเรียน คือ ผู้บริหารโรงเรียน ผู้ช่วยผู้บริหารโรงเรียนฝ่ายวิชาการ และครู –อาจารย์ผู้ซึ่งเคยเข้าร่วมในกิจกรรรมของกลุ่มโรงเรียน อีกทั้งใช้ความคิดเห็นของผู้ทรงคุณวุฒิจำนวน 5 ท่าน เป็นผู้ให้ข้อมูลเชิงตัดสินคุณค่ากิจกรรมของกลุ่มโรงเรียน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบถามที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นเองและการสัมภาษณ์อย่างไม่เป็นทางการ วิเคราะห์ข้อมูลโดยค่ามัธยฐาน ฐานนิยม และการวิเคราะห์เนื้อหาผลการวิจัยที่สำคัญ สรุปได้ดังนี้ 1. ผลจากการประยุกต์ใช้แบบจำลองการประเมิน จากการประยุกต์ใช้แบบจำลองเคาน์ทิแนนซ์ของสเต็ก ความยืดหยุ่นของแบบจำลองทำให้สามารถประเมินกิจกรรมได้ในลักษณะที่ครอบคลุม ปัญหาบางประการที่พบคือ ในการกำหนดตัวแปรที่จะศึกษาในแต่ละเซลเกิดความยุ่งยกและมีความคาบเกี่ยวกัน และในกรณีที่ได้รับข้อมูลเชิงประจักษ์จากแบบถามขัดแย้งกับข้อมูลเชิงตัดสินคุณค่าจากผู้ทรงคุณวุฒิทำให้ยากแก่การพิจารณาตัดสินคุณค่ากิจกรรม ลักษณะเด่นที่เห็นได้อย่างเด่นชัดประการหนึ่งของแบบจำลองคือ ขั้นตอนการพิจรารณาความสัมพันธ์เชิงประจักษ์ระหว่างปัจจัยพื้นฐานกับ การดำเนินงาน และผลการดำเนินงาน เปรียบเสมือนการสรุปผลการประเมินไปในตัวด้วย 2. ผลการประเมินกิจกรรมของกลุ่มโรงเรียน 2.1 กลุ่มโรงเรียนมัธยมศึกษา กลุ่มที่1 มีความพร้อมในด้านปัจจัยพื้นฐาน แนวทางการดำเนินงานส่วนใหญ่เป็นไปได้ด้วยดี จะมีจุดอ่อนก็ในแง่ของการประชาสัมพันธ์ข่าวสารความเคลื่อนไหวของกลุ่ม ผลการดำเนินงานในเกีอบทุกรายการกิจกรรมให้ผลเป็นที่น่าพอใจ กิจกรรมที่ไม่บรรลุผลตามเป้าหมายคือ โครงการส่งเสริมการสอนวิชาการงานอาชีพ 2.2 กลุ่มโรงเรียนมัธยมศึกษากลุ่มที่ 2 มีความพร้อมในด้านปัจจัยพื้นฐานและมีความพร้อมเพรียงในหมู่กรรมการบริหารกลุ่มอย่างดียิ่ง ส่งผลให้การดำเนินงานของกลุ่มเป็นไปได้ด้วยดี และให้ผลเป็นที่น่าพอใจในทุกรายการกิจกรรม ปัญหาที่พบคือกลุ่มประสบปัญหาในส่วนที่เกี่ยวกับโครงการระยะยาว ทั้งนี้เพราะขาดการวางแผนในการควบคุมและติดตามโครงการที่เด่นชัด ส่งผลให้ไม่สามารถดำเนินการตามแผนที่วางไว้ 1 โครงการ คือ โครงการจำหน่ายผลผลิตของนักเรียน 2.3 กลุ่มโรงเรียนมัธยมศึกษา กลุ่มที่ 3 ประสบปัญหาในด้านศูนย์กลางอำนวยการของกลุ่ม ปัญหาความพร้อมเพรียงในหมู่กรรมการบริหารกลุ่ม ส่งผลให้การดำเนินงานของกลุ่มได้รับผลการประเมินในระดับที่ต่ำกว่าเมื่อเทียบกับ กลุ่มที่ 1 และ 2 และประสบปัญหาในบางลักษณะเช่น การติดตามผลการดำเนินงาน การปฎิบัติงานในบางรายการกิจกรรมที่ทำได้ไม่สม่ำเสมอ เกิดความขัดแย้งในหมู่กรรมการบริหารกลุ่มเป็นต้น ผลงานของกลุ่มอยู่ในระดับน้อยกว่า เมื่อเทียบกับกลุ่มที่ 1 และ 2 ผลการดำเนินงานในโครงการอบรมระยะสั้น บรรลุผลตามเป้าหมาย 2.4 ปัญหาร่วมที่เกิดขึ้นในลักษณะเดียวกันทั้ง 3 กลุ่มโรงเรียนคือ ขาดแคลนในด้านวัสดุ-ครุภัณฑ์และงบประมาณ ขาดปฎิทินการปฎิบัติงานที่เด่นชัด ไม่มีการบรรจุรายการกิจกรรมปกติไว้ในแผนปฎิบัติการประจำปีซึ่งส่งผลให้เกิดปัญหาความขัดแย้งในขณะที่ดำเนินงาน