แนวทางการจัดการทรัพยากรที่ดิน จังหวัดเพชรบุรี

Abstract

ทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความสัมพันธ์ของการใช้ประโยชน์ที่ดินกับการตั้งถิ่นฐาน และโครงสร้างพื้นฐานในจังหวัดเพชรบุรี 2) วิเคราะห์ปัญหา ข้อจำกัด ศักยภาพและแนวโน้มการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินในอนาคต กับรูปแบบการตั้งถิ่นฐานและโครงสร้างพื้นฐาน 3) เสนอแนะแนวทางการจัดการทรัพยากรที่ดินที่เหมาะสมและสอดคล้องกับศักยภาพของที่ดินบนพื้นฐานของการพัฒนาอย่างยั่งยืน การศึกษาเรื่อง แนวทางการจัดการทรัพยากรที่ดินจังหวัดเพชรบุรี มีพื้นฐานแนวความคิดที่เชื่อว่าทรัพยากรที่ดินเป็นต้นกำเนิดของทรัพยากรธรรมชาติชนิดอื่นๆ เป็นปัจจัยที่สำคัญต่อการดำรงชีวิตของประชาชนในพื้นที่ ดังนั้นก่อนที่จะเกิดความเสื่อมโทรมของทรัพยากรที่ดินไปมากกว่านี้ จึงควรพิจารณาถึงแนวทางการจัดการทรัพยากรที่ดินที่เหมาะสมกับศักยภาพพื้นที่ โดยการใช้เทคนิคการซ้อนทับข้อมูล (Overlay Technique) แล้วนำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์ความสัมพันธ์ของปัญหาทรัพยากรที่ดินในจังหวัดเพชรบุรี พบว่า ปัญหาที่มีความสัมพันธ์ส่งผลกระทบต่อปัญหาด้านอื่นๆ มากที่สุด ได้แก่ ปัญหาการใช้ประโยชน์ที่ดินที่ไม่เป็นไปตามข้อกำหนดของชั้นคุณภาพลุ่มน้ำ ปัญหาขาดพื้นที่ทำการเกษตรและการตั้งถิ่นฐาน ปัญหาการบุกรุกป่าในเขตอนุรักษ์เพื่อการตั้งถิ่นฐาน เป็นต้น จากการศึกษาแนวทางการจัดการทรัพยากรที่ดินจังหวัดเพชรบุรี ในภาพรวมจึงได้แบ่งพื้นที่ออกเป็น 3 โซนพื้นที่ คือ โซนที่ 1 ควรมีการส่งเสริมด้านการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้ และการอนุรักษ์แหล่งต้นน้ำลำธาร ร่วมกับควบคุมการใช้ประโยชน์ที่ดินให้เป็นไปตามข้อกำหนดของชั้นคุณภาพลุ่มน้ำ โซนที่ 2 ควรมีการจัดหาพื้นที่เพื่อสร้างแหล่งเก็บน้ำเพิ่มเติมสำหรับพื้นที่เกษตรกรรมในฤดูแล้ง จัดให้มีพื้นที่เกษตรกรรมแบบเข้มข้นในเขตชลประทาน แก้ไขข้อจำกัดของทรัพยากรดินต่อการเพาะปลูกและตรวจสอบคุณภาพน้ำในแม่น้ำให้เหมาะสม โซนที่ 3 ส่งเสริมการอนุรักษ์พื้นที่ป่าชายเลนและทรัพยากรชายฝั่ง การป้องกันการกัดเซาะชายฝั่ง การจัดหาแหล่งน้ำจืดให้พื้นที่ชายฝั่งทะเลและการปรับปรุงดินให้สามารถเพาะปลูกได้ดีขึ้น โดยในการจัดการทรัพยากรที่ดินจังหวัดเพชรบุรีทั้ง 3 โซน จะต้องมีการแก้ปัญหาโดยการพิจารณาภาพรวมของพื้นที่ลุ่มน้ำเพชรบุรีตั้งแต่ต้นน้ำถึงปลายน้ำ