ตัวแปรคัดสรรที่ส่งผลต่อรูปแบบการให้คำปรึกษาของนักฝึกอบรมภาคเอกชน ในเขตกรุงเทพมหานคร

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตอุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษารูปแบบการให้คำปรึกษาของนักฝึกอบรมภาคเอกชน ในเขตกรุงเทพมหานคร 2) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรคัดสรรด้านสถานภาพส่วนตัวของผู้ให้ คำปรึกษา คุณลักษณะของผู้ให้คำปรึกษา ด้านสถานภาพส่วนตัวของผู้ขอคำปรึกษา และด้านเรื่องที่ นักฝึกอบรมให้คำปรึกษา กับรูปแบบการให้คำปรึกษาของนักฝึกอบรมภาคเอกชนในเขต กรุงเทพมหานคร และ 3) ศึกษาตัวแปรคัดสรรที่ร่วมกันอภิปรายความแปรปรวนของรูปแบบการให้คำปรึกษาของนักฝึกอบรมภาคเอกชนในเขตกรุงเทพมหานคร กลุ่มตัวอย่างเป็นเจ้าหน้าที่ฝึกอบรม ในหน่วยงานฝึกอบรมภาคเอกชน ในเขตกรุงเทพมหานครจำนวน 700 คน ผลการวิจัยพบว่า 1. นักฝึกอบรมภาคเอกชน ในเขตกรุงเทพมหานครมีรูปแบบการให้คำปรึกษาแบบ The Collaboration Model ในระดับมาก 2. ในการหาความสัมพันธ์ระหว่างรูปแบบการให้คำปรึกษา 3 รูปแบบกับตัวแปรคัดสรร พบตัวแปรที่มีความสัมพันธ์ทางบวกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ดังนี้ คือ การให้คำปรึกษาแบบ The Product Model พบ 4 ตัวแปร ได้แก่ 1) ประสบการณ์การทำงานของผู้ให้คำปรึกษา 1-5 ปี 2) ผู้ขอคำปรึกษาเพศหญิง 3) ในหน่วยงาฝึกอบรมมีการสื่อสารตามแนวนอน 4) ผู้ให้คำปรึกษาชอบ ทำงานร่วมกับผู้อื่น การให้คำปรึกษาแบบ The Prescription Model พบ 4 ตัวแปรได้แก่ 1) ผู้ขอคำปรึกษาอายุต่ำกว่า 25 ปี 2) ปัญหาเกี่ยวกับวิธีการแกอบรม 3) ปัญหาเกี่ยวกับกลยุทธ์การแกอบรมและ 4) ปัญหาเกี่ยวกับการปฏิบัติงานตามแผนกลยุทธ์ของหน่วยงาน และการให้คำปรึกษาแบบ The Collaboration Model พบ 5 ตัวแปรได้แก่ 1) ระดับการศึกษาของผู้ให้คำปรึกษาสูงกว่าปริญญาตรี 2) ประสบการณ์การทำงานของผู้ให้คำปรึกษา 1-5ปี 3) ในหน่วยงานฝึกอบรมทุกคนยินดีรับฟังความคิดเห็นซึ่งกันและกัน 4) โครงสร้างในหน่วยงานฝึกอบรมมีการกระจายอำนาจการตัดสินใจ และ 5) ผู้ให้คำปรึกษาทำบางสิ่งบางอย่างให้ผู้อื่นเสมอถ้าเขาขอร้อง 3. การวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณแบบปกติ (Enter Method) พบตัวแปรที่สามารถร่วมกันอธิบาย ความแปรปรวนของรูปแบบการให้คำปรึกษาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 จำนวน 6, 13 และ 9 ตัว ตามลำดับ สามารถอธิบายความแปรปรวนได้ร้อยละ 40.3, 58.4 และ 47.7 ตามลำดับ