การชักนำให้เกิดมิวเทชันในเชื้อราที่สามารถลดสีของน้ำกากส่า

Abstract

รา CM5 สามารถลดสีของน้ำกากส่าได้สูงที่สุด จากราทั้งหมดที่คัดเลือกมาก 16 ไอโซเลตโดยสามารถลดสีได้สูงสุด 49.19% ภายในเวลา 30 วัน ในอาหารเหลวที่ประกอบด้วย 10% น้ำกากส่าและ 2% malt extract powder จากนั้นนำมาชักนำให้เกิดมิวเทชันด้วยรังสีอัตลาไวโอเลตได้ UV2 มิวแทนต์สามารถลดสีของน้ำกากส่าได้มากถึง 48.30% ในเวลา 8 วัน ในอาหารเหลวที่ประกอบด้วย 10% น้ำกากส่า 0.1% Glucose 0.1% K₂HPO₄ 0.05% MgSO₄•7H₂O 0.05% KCI 0.001% FeSO₄•7H₂O 0.0001% ZnSO₄•7H₂O 0.0001% MnSO₄•5H₂O 0.0001% CuSO₄•5H₂O ในขณะที่ไวด์ไทป์สามารถลดสีได้ 31.42% และ สามารถต้านทานต่อมาลาไซต์กรีนสูงขึ้น มีค่า MIC ต่อมาลาไซต์กรีน คือ 0.06 มิลลิกรัมต่อมิลลิลิตรในขณะคีโตโคนาโซลมากขึ้น โดยมีค่า MIC คือ 0.06 มิลลิกรัมต่อมิลลิลิตร ในขณะที่ค่า MIC ต่อคีโตโคนาโซลของไวด์ไทป์ คือ 0.18 มิลลิกรัมต่อมิลลิลิตร จากนั้น UV2 มิวแทนต์ ถูกนำให้เกิดมิวเทชันด้วยสาร MNNG ได้รามิวแทนต์ซึ่งอยู่ในช่วงอัตราการอยู่รอดต่ำกว่า 10% เมื่อนำมาวิเคราะห์ความสามารถในการลดสีของน้ำกากส่า พบว่า UV-NG10 มิวแทนต์สามารถลดสีได้สูงสุดพึง 84.15% ภายในระยะเวลา 8 วัน ในอาหารเหลวที่ประกอบด้วย10% น้ำกากส่า 0.1% Glucose 0.1% K₂HPO₄ 0.05% MgSO₄•7H₂O 0.05% KCI 0.001% FeSO₄•7H₂O 0.0001% ZnSO₄•7H2O 0.0001% MnSO4•5H₂O 0.0001% CuSO₄•5H₂O โดยเชื้อไวด์ไทป์สามารถลดสีได้ 45.39% และมีค่า MIC ต่อมาลาไชต์กรีน คือ 0.12 มิลลิกรัมต่อมิลลิลิตร ในขณะที่ไวด์ไทป์ คือ 0.18 มิลลิกรัมต่อมิลลิลิตร ไม่สามารถตรวจพบความแปรผันทางพันธุกรรมที่ตำแหน่ง ITS ด้วยการตัดด้วยเอนไซม์ตัดจำเพาะ จำเพาะ Alul HinƒI และ MboI