หมวดคำในภาษาเชียงใหม่

Abstract

วิทยานิพนธ์เรื่องนี้ มีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษาลักษณะและหน้าที่ของหมวดคำชนิดต่าง ๆ ในภาษาเชียงใหม่ และในการจำแนกคำออกเป็นหมวดคำต่างๆ นั้น จะอาศัยตำแหน่งของคำในประโยคเป็นเกณฑ์ โดยถือหลักว่า คำที่สามารถปรากฏในตำแหน่งเดียวกันได้หรือปรากฏแทนที่กันได้ในกรอบประโยคทดสอบกรอบใดกรอบหนึ่ง เป็นคำในหมวดคำเดียวกัน ข้อมูลส่วนใหญ่ได้มาจากผู้วิจัยซึ่งเป็นผู้พูดภาษานี้เอง ผลของการวิจัยพบว่า ในจำนวนหมวดคำในภาษาเชียงใหม่ 27 หมวด มีอยู่ 26 หมวด ซึ่งทำหน้าที่ทั้งในประโยคและในวลี ส่วนอีก 1 หมวด คือหมวดคำเชื่อมอนุพากย์ จำทำหน้าที่เป็นคำเชื่อมอนุพากย์ตั้งแต่ 2 อนุพากย์ขึ้นไป หมวดคำ 26 หมวดนั้น แบ่งออกเป็น 2 ประเภท ประเภทแรก เรียกว่าหมวดคำหลัก มี 8 หมวด ได้แก่ หมวดคำที่สามารถทำหน้าที่ตามลำพังเป็นส่วนประกอบของประโยคในประโยคเริ่ม และสามารถทำหน้าที่ตามลำพังเป็นส่วนประกอบของวลีหรือเป็นวลีชนิดใดชนิดหนึ่งได้ ประเภทที่ 2 เรียกว่า หมวดคำไวยากรณ์ มี 18 หมวด ได้แก่ หมวดคำที่ไม่สามารถทำหน้าที่ตามลำพังเป็นส่วนประกอบของประโยคในประโยคเริ่ม และไม่สามารถทำหน้าที่ตามลำพังเป็นส่วนประกอบของวลีหรือเป็นวลีชนิดใดชนิดหนึ่งได้ จะต้องทำหน้าที่เหล่านี้ร่วมกับหมวดคำหลัก และ/หรือ หมวดคำไวยากรณ์ด้วยกัน การวิจัยได้เสนอเป็น 5 บท คือ บทที่ 1 เป็นบทนำ กล่าวถึงความเป็นมาของปัญหา ขอบเขต จุดมุ่งหมายของการวิจัย ศัพท์เฉพาะ และเครื่องหมายที่ใช้ในวิทยานิพนธ์ฉบับนี้ บทที่ 2 แบ่งออกเป็น 2 ตอน ตอน ก. กล่าวถึงสัญญลักษณ์ที่ใช้แทนหน่วยเสียในภาษาเชียงใหม่ ตอน ข. กล่าวถึงหลักเกณฑ์ที่ใช้ในการจำแนกคำออกเป็นหมวดคำชนิดต่างๆ บทที่ 3 กล่าวถึง การจำแนกคำในภาษเชียงใหม่ ออกเป็นหมวดคำชนิดต่างๆ โดยอาศัยตำแหน่งของคำเป็นเกณฑ์ บทที่ 4 กล่าวถึง หน้าที่ของหมวดคำในประโยคและวลี บทที่ 5 เป็นบทสรุป และเสนอแนะให้ผู้ที่สนใจภาษาเชียงใหม่ได้ศึกษาเรื่องลักษณะโครงสร้าง และความหมายของสำนวนในภาษาเชียงใหม่ในภาคผนวก ผู้วิจัยได้แสดงจำนวนคำ และรายคำ พร้อมทั้งตัวอย่างของหมวดคำแต่ละหมวดไว้ด้วย.