การวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างประโยชน์สุขของปัจเจกบุคคล และประโยชน์สุขของสังคมในทฤษฎีความยุติธรรมของจอห์ สจ๊วต มิลล์

Abstract

ลัทธิประโยชน์นิยม โดยส่วนรวม ถูกตีความว่าไม่สามารถอธิบายความยุติธรรมและเสนอเกณฑ์ที่อาจขัดแย้งกับความยุติธรรม เพราะลัทธิประโยชน์นิยมเสนอว่า ความถูกผิดของการกระทำตัดสินโดยประโยชน์สุขของสังคม ผู้วิจารณ์อ้างว่า บางครั้งสิ่งที่ก่อให้เกิดปริมาณความสุขสูงสุดในสังคม อาจเป็นสิ่งที่อยุติธรรม จากการที่มันลดทอนความสุขของบางคน แล้วชดเชยด้วยปริมาณผลรวมของความสุขที่สูงกว่า วิทยานิพนธ์นี้มุ่งที่จะเสนอทางออกให้แก่ลัทธิประโยชน์นิยม โดยวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างประโยชน์สุขของปัจเจกบุคคลและประโยชน์สุขของสังคม ในทฤษฎีความยุติธรรมของจอห์น สจ๊วต มิลล์ ในฐานะที่ประเด็นดังกล่าว เป็นสิ่งที่อยู่เบื้องหลังความขัดแย้งระหว่างประโยชน์สุขของสังคมกับความยุติธรรม และมุ่งแสดงให้เห็นว่าจริยศาสตร์ของมิลล์ สามารถประสานประโยชน์สุขสูงสุดกับข้อจำกัดเรื่องการกระจายเข้าด้วยกันได้ การวิเคราะห์ชี้ให้เห็นว่า ศีลธรรมสำหรับมิลล์เป็นเรื่องของผลประโยชน์ที่มีค่าสูงต่อปัจเจกบุคคลทุกคน และเป็นสิ่งที่อยู่ภายใต้ข้อสมมติฐานว่าทุกคนสามารถมีได้ร่วมกันในขอบเขตของศีลธรรม การพิจารณาตัดสินประโยชน์สูงสุด เป็นเรื่องของลำดับความสำคัญก่อนหลังของผลประโยชน์ และลำดับความสำคัญก่อนหลังของหน้าที่ของบุคคลต่อผลประโยชน์ของบุคคลอื่น ในขณะที่เรื่องของนโยบายเป็นเรื่องของการจัดการกับประโยชน์สุขส่วนเพิ่มของบุคคลในสังคมที่ขัดแย้งกันอย่างเลี่ยงไม่ได้ และการพิจารณาประโยชน์สุขสูงสุดเป็นเรื่องของปริมาณผลรวมของความสุขในสังคม ข้อดีเด่นที่แท้จริงของจริยศาสตร์ของมิลล์ก็คือ มิลล์สามารถแสดงให้เห็นว่าความคิดซึ้งเป็นพื้นฐานของความยุติธรรมที่ว่า บุคคลทุกคนมีสิทธิที่จะได้รับความสุขอย่างเท่าเทียมกันนั้น เป็นสิ่งที่มีอยู่แล้วในความคิดเรื่องประโยชน์สุขเอง