การศึกษาเชิงวิเคราะห์เรื่อง การพนันในวรรณคดีสันสกฤตและวรรณคดีบาลี

Abstract

วิทยานิพนธ์นี้มุ่งศึกษาความ เป็นมา แนวความคิด และผลกระทบของการ เล่นการพนัน รวมทั้งความสำคัญของการพนัน ตามที่ปรากฏในวรรณคดีสันสกฤตและบาลี ข้อมูลของการวิจัย ได้จากคัมภีร์ฤคเวท อถรรพเวท มหาภารตะ ธรรมศาสตร์ อรรถศาสตร์ ทศกุมารจริต กถาสริตสาคร พระไตรปิฎก และชาตกัฎฐกถา เป็นต้น ผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่า ทรรศนะ เรื่องการพนันมีมาตั้งแต่สมัยพระ เวทแล้ว โดยที่กระจัดกระจายอยู่ในคัมภีร์ต่างๆของอินเดีย การพนันถือเป็นเรื่องสำคัญที่ผูกพันกับชีวิตประจำวัน ของชาวอินเดียมาตั้งแต่สมัยโบราณ มีความสัมพันธ์กับวัฒนธรรมของชาวอินเดียในฐานะที่เป็นกีฬาบันเทิงของพระราชา แต่เป็นความชั่วร้ายในแง่ของศาสนา นักการพนันมีแรงจูงใจ 2 ประการ คือ แรงจูงใจภายในจิตใจของตน เอง และแรงจูงใจจากภายนอก คือการ เห็นสมบัติและทรัพย์สิน ของผู้อื่น การเล่นการพนันมีผลกระทบต่อนักการพนัน ครอบครัวของนักการพนัน และสังคม ในด้านต่างๆ หลายด้าน โดย เฉพาะอย่างยิ่งด้านเศรษฐกิจ ส่วนความสำคัญของการพนันนั้นขึ้น อยู่กับสิ่ง 3 สิ่ง คือ เทพเจ้า พิธีกรรม และผู้นำประเทศโดยสรุป คัมภีร์ต่างๆ ที่เป็นวรรณคดีสันสกฤตและบาลีแสดงให้เห็นถึงผลร้ายที่การพนัน มีต่อการดำเนินชีวิตของตัวบุคคล ครอบครัว และสังคม บุคคลจึงไม่ควรเล่นการพนันแม้เพียง เพี่อความสนุกสนาน มีข้อเสนอแนะให้มีการศึกษา เปรียบ เทียบ เรื่องกฎหมายว่าด้วยการพนันในคัมภีร์ ธรรมศาสตร์กับกฎหมายลักษณะการพนันของไทยในสมัยรัตนโกสินทร์