ผลกระทบต่อประเทศไทยจากอนุสัญญาโรม ค.ศ.1952 ว่าด้วยความเสียหาย ซึ่งอากาศยานต่างประเทศก่อให้เกิดขึ้นแก่บุคคลที่สามบนผิวพื้น

Abstract

งานวิจัยฉบับนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาถึงผลกระทบจากการที่ประเทศไทยมิได้เป็นภาคีของอนุสัญญาโรมว่าด้วยความเสียหายซึ่งอากาศยานต่างประเทศก่อให้เกิดขึ้นแก่บุคคลที่สามบนผิวพื้น ค.ศ. 1952 ซึ่งเป็นอนุสัญญาที่กำหนดให้ผู้ดำเนินการอากาศยานต่างประเทศมีความรับผิดเด็ดขาดในความเสียหายที่เกิดขึ้น เพื่อคุ้มครองให้ผู้เสียหายมีสิทธิได้รับค่าสินไหมทดแทนโดยไม่ต้องพิสูจน์ถึงความรับผิดของผู้ดำเนินการฯ และในขณะเดียวกันก็กำหนดให้ผู้เสียหายมีสิทธิได้รับค่าสินไหมทดแทนไม่เกินขอบเขตความรับผิดที่กำหนด ไว้ในอนุสัญญาฯ เพื่อเป็นการคุ้มครองสถานะทางการเงินของผู้ดำเนินการฯ รวมทั้งผลกระทบที่อาจจะเกิดขึ้น หากประเทศไทยเป็นภาคีของอนุสัญญาฯ ฉบับนี้ ผลการวิจัยพบว่าการที่ประเทศไทยมิได้ให้สัตยาบันเพื่อเป็นภาคีของอนุสัญญาฯ ฉบับนี้ อันทำให้ ต้องนำประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาปรับใช้กับความเสียหายที่เกิดขึ้น จะไม่ก่อให้เกิดผลกระทบต่อ ประเทศไทย เนื่องจากระบบประกันภัยเพื่อความเสียหายของบุคคลที่สามมีบทบาทช่วยเสริมให้หลักเกณฑ์ของประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์สามารถคุ้มครองผู้เสียหาย และสถานะทางการเงินของผู้ดำเนินการ อากาศยานไทยได้ดียิ่งขึ้น ในทางกลับกันถ้าหากว่าประเทศไทยให้สัตยาบันเพื่อเข้าเป็นภาคีของอนุสัญญาฯ ฉบับนี้แล้ว จะก่อให้เกิดผลกระทบเป็นอย่างมาก เพราะจะทำให้ผู้ดำเนินการอากาศยานไทยต้องมีความรับผิดเด็ดขาดในความเสียหายที่เกิดขึ้นทุกกรณีซึ่งไม่เป็นผลดีต่อสถานะทางการเงินของผู้ดำเนินการฯ นอกจากนี้ยังทำ ให้ผู้เสียหายไม'มีสิทธิได้รับค่าสินไหมทดแทนเกินกว่าขอบเขตความรับผิดที่กำหนดไว้ในอนุสัญญาฯ แม้ว่าความ เสียหายที่เกิดขึ้นนั้นจะมากกว่าขอบเขตดังกล่าวก็ตาม