นโยบายต่างประเทศของไทยต่อสหภาพเมียนมาร์ ในสมัยนายกรัฐมนตรีพลเอกชาติชาย ชุณหะวัณ

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษานโยบายต่างประเทศของไทยต่อสหภาพ เมียนมาร์ในสมัยนายกรัฐมนตรีพล เอกชาติชาย ชุณหะวัณ (พ.ศ. 2531-2534) โดยต้องการวิเคราะห์ปัจจัยต่างๆ ที่มีอิทธิพลต่อผู้มีบทบาทในการกำหนดนโยบายต่างประเทศของไทยต่อพม่า ทั้งนี้ได้นำเรื่องของผลประโยชน์แห่งชาติทางด้านความมั่นคงและเศรษฐกิจที่ไทยจะได้รับจากการเป็นมิตรกับพม่ามาพิจารณาเปรียบเทียบกับสิ่งที่ไทยจะได้รับหากปฏิบัติตามมติของประชาคมโลกที่หยิบยกประเด็นการละเมิดสิทธิมนุษยชนภายในพม่าขึ้นมาเป็นเหตุผลในการใช้มาตรการกดดันพม่า ผลจากการศึกษาปรากฏว่าผู้ที่มีบทบาทสำคัญในการกำหนดนโยบายต่างประ เทศของไทย ต่อพม่าในช่วงเวลาดังกล่าว ได้แก่ กระทรวงการต่างประ เทศ สภาความมั่นคงแห่งชาติ และกองทัพ ต่างมีทัศนะที่คล้ายคลึงกัน กล่าวคือ สถานการณ์ความวุ่นวายทางการเมืองภายในพม่า ซึ่งรวมไปถึงปัญหาสิทธิมนุษยชนนั้น เป็นปัญหาภายในของพม่า ซึ่งไทยไม่มีสิทธิ เข้าไปเกี่ยวข้อง เพราะจะถูกมองว่าไทยได้ เข้าแทรกแซงกิจการภายในของพม่า ผู้มีส่วนในการกำหนดนโยบายยังมองว่า นานาประเทศที่ให้ความสำคัญต่อประเด็นการละเมิดสิทธิมนุษยชนในพม่านั้น ไม่ได้ปฏิบัติตามมติดังกล่าวอย่างแท้จริง เพราะยังคงอนุญาตให้เอกชนของตนเข้าไปลงทุนในพม่าต่อไป และการใช้มาตรการกดดันพม่าดังกล่าว จะผลักดันพม่าให้กลับไปมีสภาพเหมือน เช่นในสมัยที่ เนวินปกครองอยู่ และปิดตัวจากโลกภายนอก ยิ่งไปกว่านั้น ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในการกำหนดนโยบายพิจารณาว่าหากไทย เป็นมิตรกับพม่า แล้ว นอกจากจะ เปิดโอกาสให้ไทยชักจูงรัฐบาลทหารพม่าให้ยุติพฤติกรรมการละเมิดสิทธิมนุษยชนแล้ว ที่สำคัญคือยังส่งผลให้ไทยสามารถ เจรจากับรัฐบาลพม่า เพื่อแก้ไขปัญหาความมั่นคงในบริเวณแนวชายแดนด้านตะวันตก ซึ่งได้กลาย เป็นปัญหาเรื้อรังและ เป็นปัญหาร่วมระหว่าง 2 ประเทศไปแล้ว นอกจากนยังช่วยทำให้พม่าเปิดโอกาสแก่ไทยในการเข้าไปลงทุนทางด้านการค้าและธุรกิจในประเทศ ได้อีกด้วย โดยเฉพาะใน เรื่องของสัมปทานไม้และประมง อย่างไรก็ตามมีข้อน่าสังเกตประการหนึ่งว่านโยบายดังกล่าว เป็นไปเพื่อผลประโยชน์ของชาติหรือผลประโยชน์ เฉพาะกลุ่ม เนื่องจากผู้ที่เข้าไปมีผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจในประเทศพม่านั้นโดยมากจะเป็นนักการเมือง ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับนักการเมืองหรือฝ่ายทหาร