ผลของซีไวตาเมอร์ต่อการเจริการเติบโต และการรอดของกุ้งกุลาดำ Penaeus monodon วัยอ่อน

Abstract

ศึกษาผลของซีไวตาเมอร์ (วิตามินซีและอนุพันธ์) 5 ชนิดที่มีต่อการเจริญ การเติบโต การรอดและความทนทานต่อการเปลี่ยนแปลงความเค็มอย่างฉับพลันของกุ้งกุลาดำ Penaeus monodon วัยอ่อน โดยเลี้ยงกุ้งด้วยอาหารกึ่งสังเคราะห์ 6 สูตรคือ อาหารที่เติม Ascorbate-2-monophosphate (M), อาหารที่เติม Ascorbate-2-polyphosphate (P), อาหารที่ไม่เติมวิตามินซี (N), อาหารที่เติม Ascorbate-2-sulfate (S), อาหารที่เติม L-ascorbic acid (A) และอาหารที่เติม Coated ascorbic acid (C) อาหาร 5 สูตรที่มีการเติมวิตามินซีรูป แบบต่างๆ จะควบคุมปริมาณวิตามินซีเท่ากับ 200 ppm แบ่งการทดลองเลี้ยงกุ้งกุลาดำวัยอ่อนเป็น 3 ระยะคือ ระยะ Zoea, Mysis และ Postlarva พบว่ากุ้งที่เลี้ยงด้วยอาหารสูตร P มีการเติบโตและอัตรารอดระยะ Postlarva สูงสุด อัตรารอดของกุ้งระยะ Zoea ที่เลี้ยงด้วยอาหารสูตร M, P และS และอัตรารอดของกุ้งระยะ Mysis ที่เลี้ยงด้วยอาหารเสริมวิตามินซีทุกรูปแบบไม่มีความแตกต่างทางสถิติ (P<0.05) กุ้งที่เลี้ยงด้วยอาหารที่ไม่เติมวิตามินซีมีอัตรารอดต่ำสุดทุกระยะ อาหารสูตร S มีปริมาณ Ascorbic acid (AA) มากที่สุดแต่กุ้งที่เลี้ยงด้วยอาหารสูตรนี้มีปริมาณ AA ในเนื้อเยื่อน้อยกว่ากุ้งที่เลี้ยงด้วยอาหารสูตร P และ M ส่วนอาหารสูตร C และ A มีปริมาณ AA ต่ำดังนั้นกุ้งที่เลี้ยงด้วยอาหาร 2 สูตรนี้จึงมีปริมาณ AA ในเนื้อเยื่อต่ำด้วย และยังพบว่ากุ้งกลุ่ม P สามารถทนทานต่อการเปลี่ยนแปลงความเค็มได้ดีกว่ากุ้งกลุ่ม M, S, C, A และ N ตามลำดับ