การย้ายถิ่นเพื่อการศึกษาของนักศึกษามหาวิทยาลัยรามคำแหง

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาเหตุผลและสาเหตุของการย้ายถิ่นเพื่อการศึกษาของนักศึกษามหาวิทยาลัยรามคำแหง (2) เปรียบเทียบเหตุผลและสาเหตุของการย้ายถิ่นเพื่อการศึกษาของนักศึกษามหาวิทยาลัยรามคำแหงที่มีภูมิลำเนาเดิมต่างกัน (3) สำรวจแบบแผนการศึกษา แบบแผนการคำเนินชีวิต ตลอดจนปัญหาและอุปสรรคของนักศึกษา ที่ย้ายถิ่นเพื่อการศึกษา (4) ศึกษาทัศนคติต่อการย้ายถิ่นเพื่อการศึกษาของนักศึกษา และ (5) ศึกษาแนวโน้มโครงการชีวิตในอนาคตของนักศึกษาที่ย้ายถิ่นเพื่อการศึกษา ประชากรในการวิจัยครั้งนี้ คือนักศึกษามหาวิทยาลัยรามคำแหงที่ย้ายถิ่นจากภูมิลำเนาเดิมเข้าสู่ส่วนกลางและได้ขึ้นทะเบียนเป็นนักศึกษาในปีการศึกษา 2526 ซึ่งในขณะนั้น มีอายุไม่เกิน 20 ปี บริบูรณ์ จำนวน 34,460 คน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยมีจำนวน 382 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม แบ่งออกเป็น 2 ตอน คือ ตอนที่ 1 เป็นคำถามเกี่ยวกับภูมิลำเนาเดิมและสถานภาพของนักศึกษา ตอนที่ 2 เป็นคำถามเกี่ยวกับเหตุผลและสาเหตุของการย้ายถิ่นเพี่อการศึกษา แบบแผนการศึกษา แบบแผนการดำเนินชีวิต ทัศนคติต่อการย้ายถิ่นเพื่อการศึกษา ปัญหาและอุปสรรค รวมทั้งโครงการชีวิตในอนาคต ผู้วิจัยได้ส่งแบบสอบถามไปยังกลุ่มตัวอย่างและแบบสอบถามคืนทางไปรษณีย์ และวิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยกับส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัย 1. นักศึกษามหาวิทยาลัยรามคำแหงที่ย้ายถิ่นเพื่อการศึกษา ส่วนใหญ่มีเหตุผลสำคัญที่สุดในการย้ายถิ่นเพื่อการศึกษาเนื่องจากต้องการฟังคำบรรยายในชั้นเรียน โดยมีบิดา มารดา หรือผู้ปกครองเป็นผู้มีส่วนสำคัญที่สุดในการสนับสนุนให้นักศึกษาย้ายถิ่นเพื่อการศึกษาในครั้งนี้ 2. เมื่อเปรียบเทียบเหตุผลและสาเหตุของการย้ายถิ่นเพื่อการศึกษาของนักศึกษาที่มีภูมิลำเนาต่างกันตามภูมิภาค ปรากฏว่านักศึกษาส่วนใหญ่จากทุกภาคมีเหตุผลสำคัญที่สุดในการย้ายถิ่นเพื่อการศึกษาเหมือนกัน คือ ต้องการฟังคำบรรยายในชั้นเรียน แต่บุคคลที่มีส่วนสำคัญที่สุดในการสนับสนุนการย้ายถิ่นเพื่อการศึกษาของนักศึกษาส่วนใหญ่จากภาคใต้ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคกลาง เหมือนกัน คือ บิดา มารดา หรือผู้ปกครอง ส่วนนักศึกษาจากภาคเหนือ และภาคตะวันออก ย้ายถิ่นเพื่อการศึกษาด้วยการตัดสินใจของตนเอง 3. แบบแผนการศึกษาที่นักศึกษากระทำบ่อย ๆ คือ การอ่านตำราเรียน การเข้าฟังบรรยายในชั้นเรียน การซื้อแนวข้อสอบเก่าเพื่อช่วยในการสอบ และการสนทนาทางวิชาการกับเพื่อน ๆ ตามลำดับ ส่วนแบบแผนการศึกษาที่นักศึกษากระทำนาน ๆครั้งได้แก่ การศึกษาหาความรู้นอกเหนือจากตำราเรียน การเข้าห้องสมุด เพื่ออ่านหนังสือหรือค้นคว้า การฟังคำบรรยายสรุปทางโทรทัศน์ การเข้าร่วมกิจกรรมที่ชมรมต่าง ๆของมหาวิทยาลัยจัดขึ้น การฟังคำบรรยายสรุปทางวิทยุ และการซักถามอาจารย์ในชั้นเรียนตามลำดับ 4. นักศึกษาส่วนใหญ่ใช้เวลาเดินทางจากที่พักไปมหาวิทยาลัยน้อยกว่า 30 นาที และมักใช้วิธีโดยสารรถประจำทาง กลุ่มเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัยที่สนิทสนมของนักศึกษามีจำนวน 4 คนขึ้นไป และมักพบปะกันที่โต๊ะในมหาวิทยาลัย ส่วนใหญ่เพื่อนที่สนิทสนมเหล่านี้จะเป็นคนจังหวัดเดียวกัน นักศึกษาส่วนใหญ่มักจะไปมหาวิทยาลัยเฉพาะวันที่ต้องการฟังคำบรรยาย เมื่อมีเวลาว่างนักศึกษามักจะอยู่บ้านหรือที่พัก การกลับไปเยี่ยมภูมิลำเนาเดิมของนักศึกษาคือช่วงปิดภาคเรียน 5. นักศึกษาส่วนใหญ่มีปัญหาและอุปสรรคเกี่ยวกับที่นั่งฟังคำบรรยายไม่เพียงพอ ที่พักอยู่ไกลจากมหาวิทยาลัย และนักศึกษาไม่ค่อยมีโอกาสพบเพื่อน เมื่อเปรียบเทียบปัญหาและอุปสรรคที่นักศึกษาประสบมากที่สุดหลังจากย้ายถิ่นแล้ว ปรากฏว่านักศึกษาประสบปัญหาและอุปสรรคในเรื่องค่าใช้จ่ายมากที่สุด 6. นักศึกษามีความพอใจในสาขาวิชาที่ศึกษาอยู่มากที่สุด รองลงมาได้แก่การเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยรามคำแหง ประสบการณ์ที่ได้จากการอยู่ในกรุงเทพฯ การจัดให้มีชั้นเรียนโดยไม่บังคับการเข้าชั้นเรียน และเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัย 7. นักศึกษาส่วนใหญ่คาดว่าจะทำงานเมื่อสำเร็จการศึกษา โดยตั้งใจว่าจะทำงานในจังหวัดอื่น ๆ ซึ่งไม่ใช่กรุงเทพฯ หรือจังหวัดใกล้เคียง ทั้งนี้เหตุผลของนักศึกษาส่วนใหญ่ คือต้องการทำประโยชน์ในต่างจังหวัด