The effects of curcumin and tetrahydrocurcumin on gingival microvascular dysfunction in diabetic rats

Abstract

วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้เพื่อศึกษาผลของสารเคอร์คิวมินและเตตระไฮโดรเคอร์คิวมินต่อการสูญเสียหน้าที่ของหลอดเลือดขนาดเล็กที่เหงือกในหนูเบาหวาน โดยวิธีฉีดสารสเตรปโตโซโตซินเข้าทางหลอดเลือดดำเพียงครั้งเดียว ในขนาด 55 มิลลิกรัมต่อน้ำหนักตัวหนู 1 กิโลกรัม หนูวิสตาร์เพศผู้ น้ำหนัก 200-250 กรัม ได้ถูกแบ่งแบบสุ่มเป็น 6 กลุ่ม กลุ่มละ 6 ตัว คือ 1) กลุ่มควบคุม (CON) ที่ป้อนด้วยน้ำเกลือ (Normal saline solution) 2) กลุ่มควบคุมที่ได้รับการป้อนด้วยสารเคอร์คิวมิน (CON+CUR) ปริมาณ 100 มิลลิกรัมต่อน้ำหนักตัวหนู 1 กิโลกรัม 3) กลุ่มควบคุมที่ได้รับการป้อนด้วยสารเตตระไฮโดรเคอร์คิวมิน (CON+THC) ปริมาณ 100 มิลลิกรัมต่อน้ำหนักตัวหนู 1 กิโลกรัม 4) กลุ่มเบาหวาน (STZ) 5) กลุ่มเบาหวานที่ได้รับการป้อนด้วยสารเคอร์คิวมิน (STZ+CUR) ปริมาณ 100 มิลลิกรัมต่อน้ำหนักตัวหนู 1 กิโลกรัม 6) กลุ่มเบาหวานที่ได้รับการป้อนด้วยสารเตตระไฮโดรเคอร์คิวมิน (STZ+THC) ปริมาณ 100 มิลลิกรัมต่อน้ำหนักตัวหนู 1 กิโลกรัม ทำการทดลองหลังจากสัตว์ทดลองได้รับการฉีดสเตรปโตโซโตซินไปแล้ว 8 สัปดาห์ วันที่ทำการทดลองหนูถูกชั่งน้ำหนักและทำให้สลบจากนั้นทำการวัดการไหลเวียนเลือดที่ไปเลี้ยงบริเวณเหงือกโดยใช้เลเซอร์ ดอปเปลอร์ โฟลเมตรี นับการเกาะติดของเม็ดเลือดขาวที่หลอดเลือดโพสแคปปิลารี่ เวนูล โดยวิธีอินทราไวทัล ฟลูออเรสเซ้นท์ ไมโครสโคปี้ เมื่อสิ้นสุดการทดลองทำการเก็บเลือดจากหลอดเลือดที่ท้องเพื่อนำไปวัดระดับน้ำตาลในเลือด ไกลโคซิเลทเท็ดฮีโมโกบิล และระดับ TNF-α ในซีรัม จากนั้นทำการตัดเก็บเนื้อเยื่อของเหงือกทันทีเพื่อนำมาใช้วิเคราะห์หาระดับมาลอนไดอัลดีไฮด์

จากผลการทดลองพบว่าหนูกลุ่มเบาหวานมีการลดลงของการไหลเวียนเลือดที่ไปเลี้ยงบริเวณเหงือก ในขณะที่การเกาะติดของเม็ดเลือดขาวที่หลอดเลือด ระดับ TNF-α ในซีรัมและระดับมาลอนไดอัลดีไฮด์สูงขึ้น อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติเมื่อเปรียบเทียบกับหนูกลุ่มควบคุม ในขณะที่หนูกลุ่มเบาหวานที่ได้รับการป้อนเคอร์คิวมินและหนูกลุ่มเบาหวานที่ได้รับการป้อนเตตระไฮโดรเคอร์คิวมินพบว่ามีแนวโน้มในการเพิ่มการไหลเวียนเลือดที่ไปเลี้ยงบริเวณเหงือกแต่ยังไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ อย่างไรก็ตามหนูทั้งสองกลุ่มมีการลดลงของการเกาะติดของเม็ดเลือดขาวที่หลอดเลือด ระดับ TNF-α ในซีรัมและระดับมาลอนไดอัลดีไฮด์ เมื่อเปรียบเทียบกับหนูกลุ่มเบาหวาน นอกจากนี้พบว่าหนูกลุ่มเบาหวาน ที่ได้รับการป้อนเคอร์คิวมินและหนูกลุ่มเบาหวานที่ได้รับการป้อนเตตระไฮโดรเคอร์คิวมิน มีน้ำหนักตัวลดลงและมีระดับน้ำตาลในเลือดกับไกลโคซิเลทเท็ดฮีโมโกบิลเพิ่มขึ้นเมื่อเปรียบเทียบกับหนูกลุ่มควบคุม โดยสรุปการศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่า สารเคอร์คิวมินและเตตระไฮโดรเคอร์คิวมินสามารถป้องกันการสูญเสียหน้าที่ของหลอดเลือดขนาดเล็กที่เหงือกในหนูเบาหวานได้ โดยผลการป้องกันเกิดจากการยับยั้งภาวะออกซิเดทีฟสเตรส อย่างไรก็ตามเมื่อเปรียบเทียบระหว่างเคอร์คิวมินและเตตระไฮโดรเคอร์คิวมินพบว่า ผลของการป้องกันความผิดปกติไม่มีความแตกต่างกัน