ผลของการฝึกหัดในใจภายหลังการฝึกเสริฟที่มีต่อความแม่นยำ ในการเสริฟเทนนิส

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาผลของการฝึกหัดในใจภายหลังการฝึกเสริฟที่มีต่อความแม่นยำในการเสริฟเทนนิส กลุ่มตัวอย่างประชากรที่ใช้ในการวิจัย เป็นอาสาสมัครเข้ารับการฝึกทักษะกีฬาเทนนิส จำนวน 30 คน แบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม โดยวิธีสุ่มกำหนด กำหนดให้กลุ่มที่ 1 เป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มที่ 2 เป็นกลุ่มควบคุม กลุ่มทดลองจะได้รับการฝึกทักษะการเสริฟตามโปรแกรมการฝึก 30 นาที เพียงอย่างเดียว ติดต่อกันเป็นระยะเวลา 6 สัปดาห์ ๆ ละ 3 วัน ทดสอบความแม่นยำในการเสริฟภายหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 2 สัปดาห์ที่ 4 และสัปดาห์ที่ 6 โดยใช้แบบทดสอบวัดความสัมฤทธิ์ผลในการเล่นเทนนิสของเฮวิท (Hewitt’s Achievement Test) นำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวแบบวัดซ้ำ (One-way Repeated Measurement) การเปรียบเทียบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยเป็นรายคู่ โดยวิธีของตูกี (เอ) และการวิเคราะห์ความแปรปรวนร่วมแบบทางเดียว (One-way Analysis of Covariance) ผลการวิจัยพบว่า 1. ความแม่นยำในการเสริฟเทนนิสของกลุ่มฝึกหัดในใจภายหลังการฝึกเสริฟ มีความแตกต่างกันระหว่างการทดสอบก่อนการฝึก, หลังการฝึกสัปดาห์ที่ 2 และหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 6 และความแม่นยำในการเสริฟของกลุ่มที่ได้รับการฝึกเสริฟเพียงอย่างเดียว ไม่มีความแตกต่างกันระหว่างการทดสอบทั้งหมด อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 2. ความแม่นยำในการเสริฟเทนนิสของกลุ่มฝึกหัดในใจภายหลังการฝึกเสริฟไม่มีความแตกต่างกับกลุ่มที่ได้รับการฝึกเสริฟเพียงอย่างเดียว หลังการฝึกสัปดาห์ที่ 2 แต่ภายหลังการฝึกเสริฟสัปดาห์ที่ 4 และสัปดาห์ที่ 6 ความแม่นยำในการเสริฟของกลุ่มฝึกหัดในใจภายหลังการฝึกเสริฟมีความแตกต่างกับกลุ่มที่ได้รับการฝึกเสริฟเพียงอย่างเดียว อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05