การเกิดความแตกฉานทางปัญญา ภายใต้การตัดสินใจเป็นกลุ่มสี่วิธี

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาเปรียบเทียบลักษณะการเกิดความแตกฉานทางปัญญาของเอกบุคคลและของกลุ่มที่เกิดขึ้น ภายใต้การตัดสินใจเป็นกลุ่ม 4 วิธี คือ แบบโหวต (V) แบบอภิปราย (D) แบบอภิปรายโหวต (DV) และแบบโหวตอภิปรายโหวต (VDV) กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการทดลอง เป็นนิติที่กำบังศึกษาระดับปริญญาตรี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยแยกเป็นเพศชาย 71 คน เพศหญิง 189 คน แบ่งกลุ่มทดลองเป็น 4 เงื่อนไข 65 คน ในแต่ละเงื่อนไข แบ่งเป็น 13 กลุ่ม กลุ่มละ 5 คน ผลการวิจัยพบตามที่ทำนายว่า 1.การตัดสินใจเป็นกลุ่มแบบ V ทำให้เกิดความแตกฉานทางปัญญาของบุคคล (IS) ความแตกฉานทางปัญญาของกลุ่ม (GS) และ ประสิทธิภาพของกลุ่มในการตัดสินใจ (GE) ได้น้อยกว่า แบบ DV และแบบ VDV อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P < .001) 2.การตัดสินใจเป็นกลุ่มแบบ DV ทำให้เกิดความแตกฉานทางปัญญาของเอกบุคคล (IS) ความแตกฉานทางปัญญาของกลุ่ม (GS) และ ประสิทธิภาพของกลุ่มในการตัดสินใจ (GE) ได้มากกว่า แบบ D อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .01) 3.การตัดสินใจเป็นกลุ่ม แบบ VDV ทำให้เกิดความแตกฉานทางปัญญาของเอกบุคคล (IS) ความแตกฉานทางปัญญาของกลุ่ม (GS) และประสิทธิภาพของกลุ่มในการตัดสินใจ (GE) ไม่แตกต่างจากแบบ DV 4.การตัดสินใจเป็นกลุ่ม ทั้ง 4 วิธี มีผลทำให้เอกบุคคล ที่ตอบได้คะแนนน้อยที่สุดเกิดความแตกฉานทางปัญญา (IS) ได้มากกว่า เอกบุคคลที่ตอบได้คะแนนมากที่สุด อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .01) 5.ภายหลังการตัดสินใจเป็นกลุ่มทั้ง 4 วิธี มีผลทำให้ การตัดสินใจของเอกบุคคลที่ตัดสินใจได้ถูกต้อมากที่สุด กับ น้อยที่สุด มีความแตกต่างกัน (Gap) น้อยลง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .001)