ผลของการใช้สารลดการเสียวฟันชนิดสารเรซินที่มีตัวเติม ต่อการป้องกันการสึกกร่อนของเนื้อฟันจากการแปรงฟัน

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อประเมินผลการใช้สารลดการเสียวฟันชนิดสารเรซินที่มีตัวเติม ต่อการป้องกันการสึกกร่อนของเนื้อฟันจากการแปรงฟันในห้องทดลอง การวิจัยใช้ฟันกรามน้อย 40 ซี่ นำมาตัดแต่งและกำจัดชั้นเคลือบรากฟันออก จะได้ชิ้นเนื้อฟันบริเวณรากฟันทั้งหมด 40 ชิ้น แบ่งชิ้นรากฟันออกเป็น 4 กลุ่ม ตามชนิดของสารเรซินที่ใช้ในการเคลือบผิวเนื้อฟัน โดยในกลุ่มแรกใช้สารเรซินที่มีตัวเติม กลุ่มที่สองใช้สารเรซินที่ไม่มีตัวเติม ที่เป็นวัสดุชนิดเดียวกับกลุ่มแรกแต่ไม่มีตัวเติม กลุ่มที่สามใช้สารเรซินที่ไม่มีตัวเติมชนิดอื่น กลุ่มที่สี่เป็นกลุ่มควบคุมไม่เคลือบด้วยสารใดๆ ใช้วิธีการสึกกร่อนของเนื้อฟันจากปริมาณสารกัมมันตรังสีในสารละลายยาสีฟันที่ได้จากการแปรงฟันด้วยเครื่องแปรงฟัน V 8 และนำไปนับโดยเครื่องตรวจนับปริมาณกัมมันตรังสี ซึ่งจะนับเป็นหน่วย count per minute (cpm) ออกมา ผลการวิจัยพบว่า ปริมาณการสึกกร่อนของเนื้อฟัน มีความแตกต่างระหว่างกลุ่มอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) โดยกลุ่มที่เคลือบด้วยสารเรซินที่มีตัวเติมมีค่าเฉลี่ยจำนวนการสึกกร่อนของเนื้อฟันน้อยที่สุด และแตกต่างจากกลุ่มอื่นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ผลจากการวิจัยนี้แสดงว่า สารลดการเสียวฟันชนิดสารเรซินที่มีตัวเติมสามารถลดการสึกกร่อนของเนื้อฟันจากการแปรงฟันได้ และอาจเป็นแนวทางในการนำมาใช้รักษาผู้ป่วยต่อไป อย่างไรก็ตามควรมีการประเมินผลทางคลินิกด้วย