ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการพัฒนาความสามารถเชิงความคิดของเด็กไทยอายุ 9-12 ปี

Abstract

งานวิจัยชิ้นนี้เก็บข้อมูลในเชิงคุณภาพ (Qualitative methodology) และจะนำมาประกอบการวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้วิธีการอ่านผลจากความถี่และร้อยละด้วยวิธีทางสถิติ จากโปรแกรมSPSS โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา ระดับทักษะด้านต่างๆที่เอื้อต่อความสามารถเชิงความคิดของเด็ก ศึกษาศักยภาพทางความสามารถเชิงความคิดของเด็ก รวมถึงปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการพัฒนาความสามารถเชิงความคิดของเด็กไทยอายุ 9- 12 ปี ที่มาจากประเภทของโรงเรียนที่แตกต่างกัน คือ โรงเรียนรัฐบาล โรงเรียนเอกชน และโรงเรียนในเขตเทศบาล ผลการศึกษาวิจัยพบว่า 1.ระดับความสามารถเชิงความคิดของเด็กไทยอายุ 9 – 12 ปี ที่มาจากประเภทของโรงเรียนที่กำหนดมาตรฐานการศึกษาขั้นพื้นฐานตามนโยบายกระทรวงศึกษาธิการเหมือกัน แต่มีรูปแบบการสอนและการจัดกิจกรรมที่ต่างกัน จะมีระดับความสามารถเชิงความคิดที่ต่างกัน ดังนี้ กลุ่มตัวอย่างที่ได้คะแนนสูงสุดคือกลุ่มตัวอย่างจากโรงเรียนที่เน้นการจัดกิจกรรม ไม่เน้นบรรยายและมีการใช้สื่อทันสมัย ได้คะแนนคะแนนจัดอยู่ในเกณฑ์ยอดเยี่ยม และต่ำสุดคือโรงเรียนที่เน้นการสอนแบบบรรยายไม่เน้นกิจกรรมได้ คะแนนจัดอยู่ในเกณฑ์ดี และคะแนนเฉลี่ยรวมของทั้ง 3 โรงเรียนจัดอยู่ในเกณฑ์ ดี 2.ระดับทักษะที่เอื้อต่อความสามารถเชิงความคิดของเด็กไทยอายุ9-12ปีที่มาจากประเภทของ โรงเรียนที่กำหนดมาตรฐานการศึกษาขั้นพื้นฐานตามนโยบายกระทรวงศึกษาธิการเหมือกัน แต่มีรูปแบบการสอนและการจัดกิจกรรมที่ต่างกัน จะมีระดับความสามารถเชิงความคิดที่ไม่แตกต่างกัน คือจัดอยู่ในเกณฑ์ดี 3.ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความสามารถเชิงความคิดของเด็กไทยอายุ9-12ปี ได้แก่ ครอบครัวที่มีการเลี้ยงดูเด็กแบบเปิด หรือ แบบประชาธิปไตยจะมีส่วนช่วยส่งเสริมความสามารถเชิงความคิดให้กับเด็กมากกว่าครอบครัวที่มีการเลี้ยงดูแบบปิด และแบบปล่อย ตลอดจน โรงเรียนที่มีการสื่อสารเพื่อการเรียนการสอน แบบบูรณาการ มีกิจกรรมพัฒนาทักษะกระบวนการคิด มีการใช้สื่อที่ทันสมัย ช่วยส่งเสริมความสามารถเชิงความคิดให้กับเด็กมากกว่าโรงเรียนที่เน้นการบรรยาย ไม่เน้นกิจกรรม จะและการเปิดรับสื่อต่างๆอย่างเหมาะสมโดยอยู่ในความควบคุมดูแลของครอบครัว และครู-อาจารย์ จะมีส่วนช่วยในการพัฒนาความสามารถเชิงความคิดของเด็ก ให้เป็นประโยชน์แก่ประเทศชาติในอนาคต