ผลของการใช้โปรแกรมกิจกรรมศิลปะแบบกลุ่มต่อความว้าเหว่ของผู้สูงอายุ

ญาดารัตน์ บาลจ่าย

Please use this identifier to cite or link to this item: https://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/41608

Full metadata record

DC Field	Value	Language
dc.contributor.advisor	จิราพร เกศพิชญวัฒนา	-
dc.contributor.author	ญาดารัตน์ บาลจ่าย	-
dc.contributor.other	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะพยาบาลศาสตร์	-
dc.date.accessioned	2014-03-23T04:13:05Z	-
dc.date.available	2014-03-23T04:13:05Z	-
dc.date.issued	2549	-
dc.identifier.uri	http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/41608	-
dc.description	วิทยานิพนธ์ (พย.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2549	en_US
dc.description.abstract	การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการใช้โปรแกรมกิจกรรมศิลปะแบบกลุ่มต่อความว้าเหว่ของผู้สูงอายุ โดยใช้แนวคิดทฤษฎีกิจกรรมของผู้สูงอายุ (Activity theory) ตามรูปแบบของ McClelland (1982) แนวคิดกิจกรรมศิลปะสำหรับผู้สูงอายุ ของ Leitner and Leitner (2004) และแนวทางการทำกลุ่มกับผู้สูงอายุของ Corey and Corey (2006) ใช้การวิจัยแบบ Pre-experimental design ชนิดกลุ่มเดียว วัดซ้ำ 4 ครั้ง โดยทำการวัดก่อนการทดลอง 2 ครั้ง ห่างกัน 4 สัปดาห์และหลังการทดลอง 2 ครั้งห่างกัน 4 สัปดาห์ กลุ่มตัวอย่างคือผู้สูงอายุทั้งเพศชายและเพศหญิง ที่พักอาศัยในศูนย์พัฒนาการจัดสวัสดิการสังคมผู้สูงอายุวาสนะเวศม์ จ. พระนครศรีอยุธยา จำนวน 29 คน ที่ได้มาจากการคัดเลือกตามเกณฑ์ที่กำหนด จัดกิจกรรมศิลปะแบบกลุ่มให้แก่ผู้สูงอายุทั้ง 29 คน โดยแบ่งกลุ่มย่อย (กลุ่มละ 8,10,11 คนตามลำดับ) เพื่อให้ผู้วิจัยดูแลการทำกิจกรรมได้อย่างทั่วถึง ผู้สูงอายุเข้าร่วมโปรแกรมกิจกรรมศิลปะแบบกลุ่ม สัปดาห์ละ 2 ครั้ง ครั้งละ 1 - 1½ ชั่วโมง เป็นระยะเวลา 6 สัปดาห์ รวมทั้งสิ้นกลุ่มละ 12 ครั้ง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบวัดความว้าเหว่ของผู้สูงอายุ ที่ผู้วิจัยได้ปรับปรุงจากแบบวัดความว้าเหว่ของวัลลภา โคสิตานนท์ (2542) ผ่านการตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิ และมีค่าความเที่ยงของแบบสอบถาม จากการคำนวณค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาคเท่ากับ .91 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบวัดซ้ำ และการเปรียบเทียบรายคู่ ส่วนการวิเคราะห์ข้อมูลที่ได้จากการอภิปรายกลุ่มภายหลังการเข้าร่วมกิจกรรมศิลปะแบบกลุ่ม นำข้อมูลมาวิเคราะห์เนื้อหา เพื่อสรุปเป็นข้อคิดเห็นและข้อเสนอแนะที่เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติกิจกรรมศิลปะแบบกลุ่มสำหรับผู้สูงอายุ ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1.ค่าเฉลี่ยคะแนนความว้าเหว่หลังการเข้าร่วมโปรแกรมกิจกรรมศิลปะแบบกลุ่มลดลงกว่าก่อนการเข้าร่วมโปรแกรมกิจกรรมศิลปะแบบกลุ่มอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2.ค่าเฉลี่ยคะแนนความว้าเหว่ก่อนการเข้าร่วมโปรแกรมกิจกรรมศิลปะแบบกลุ่มครั้งที่ 1 และก่อนการเข้าร่วมโปรแกรมกิจกรรมศิลปะแบบกลุ่มครั้งที่ 2 ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 3.ค่าเฉลี่ยคะแนนความว้าเหว่หลังการเข้าร่วมโปรแกรมกิจกรรมศิลปะแบบกลุ่มครั้งที่ 1 และหลังการเข้าร่วมโปรแกรมกิจกรรมศิลปะแบบกลุ่มครั้งที่ 2 ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ	-
dc.description.abstractalternative	The purposes of this pre-experimental research was to examine the effect of group-art activity on loneliness in elderly. McClelland’s activity theory (1982), Leitner and Leitner’s concept of art for elderly (2004), and Corey and Corey’s group process (2006) were utilized for the conceptual framework of this study. The research design was the one group repeated measures, 2 times pre-test within 4 weeks and 2 times post-test within 4 weeks after the experimental. Subjects consisted of 29 older persons living in Vasanawes Home for The Aged, was recruited through a set of criteria. According to the feasibility of supervision by a researcher, 29 elderly were devided in to three small subgroups (group 8,10,11 persons respectively). All the subjects attended the group-art activity program, designed by the researcher, for 6 weeks, twice a week for 1 - 1½ hours session. Research instruments were Loneliness Scale and program of group-art activities. Loneliness scale was tested for content validity and reliability which reliability was .91. Data were analyzed by descriptive statistics, repeated measures ANOVA and pairwise comparison. Data from group discussion were analyzed by content analysis which was used as the ideas and suggestions for group-art activity. Findings were as follows; 1.Mean score of loneliness of older persons who participated in the group-art activity program was significantly lower than the mean score prior to the experiment at the level of .05 2.Mean score of loneliness of older persons who participated in regular activities measured twice before the experiment was not significantly different. 3.Mean score of loneliness of older persons who participated in regular activities measured twice after the experiment was not significantly different.	-
dc.language.iso	th	en_US
dc.publisher	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.relation.uri	http://doi.org/10.14457/CU.the.2006.588	-
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.subject	ผู้สูงอายุ	-
dc.subject	กลุ่มสัมพันธ์	-
dc.subject	ความว้าเหว่ในวัยสูงอายุ	-
dc.subject	ศิลปะกับผู้สูงอายุ	-
dc.subject	Older people	-
dc.subject	Social groups	-
dc.subject	Loneliness in old age	-
dc.subject	Arts and older people	-
dc.title	ผลของการใช้โปรแกรมกิจกรรมศิลปะแบบกลุ่มต่อความว้าเหว่ของผู้สูงอายุ	en_US
dc.title.alternative	The effect of group-art activity program on loneliness in elderly	en_US
dc.type	Thesis	en_US
dc.degree.name	พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต	en_US
dc.degree.level	ปริญญาโท	en_US
dc.degree.discipline	พยาบาลศาสตร์	en_US
dc.degree.grantor	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.identifier.DOI	10.14457/CU.the.2006.588	-
Appears in Collections:	Nurse - Theses

Files in This Item:

File	Description	Size	Format
Yadarat_ba_front.pdf	หน้าปกและบทคัดย่อ	1.44 MB	Adobe PDF	View/Open
Yadarat_ba_ch1.pdf	บทที่ 1	2.58 MB	Adobe PDF	View/Open
Yadarat_ba_ch2.pdf	บทที่ 2	7.12 MB	Adobe PDF	View/Open
Yadarat_ba_ch3.pdf	บทที่ 3	4.09 MB	Adobe PDF	View/Open
Yadarat_ba_ch4.pdf	บทที่ 4	2.24 MB	Adobe PDF	View/Open
Yadarat_ba_ch5.pdf	บทที่ 5	3.71 MB	Adobe PDF	View/Open
Yadarat_ba_back.pdf	บรรณานุกรมและภาคผนวก	5.56 MB	Adobe PDF	View/Open

Show simple item record