ผลของการสนับสนุนด้านข้อมูลและอารมณ์ต่อความวิตกกังวลของผู้ดูแลผู้ป่วยเนื้องอกสมอง

Abstract

เนื้องอกสมองเป็นโรคเรื้อรังและเป็นสาเหตุที่ทำให้ผู้ป่วยเสียชีวิตและทุพพลภาพ ผลกระทบดังกล่าวไม่เพียงแต่เกิดขึ้นกับผู้ป่วยเท่านั้นแต่ส่งผลถึงผู้ดูแลผู้ป่วยด้วยเช่นกัน ในการศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการสนับสนุนด้านข้อมูลและอารมณ์ต่อความวิตกกังวลของผู้ดูแลผู้ป่วยเนื้องอกสมอง เป็นการศึกษาวิจัยแบบกึ่งทดลอง กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ดูแลผู้ป่วยเนื้องอกสมองที่มาเยี่ยมและดูแลผู้ป่วยที่หอผู้ป่วยธนาคารกรุงเทพ หอผู้ป่วยวิกฤตศัลยกรรมประสาท 1 และ หอผู้ป่วยวิกฤตศัลยกรรมประสาท 2ธนาคารกรุงเทพ จำนวน 24 ราย แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง 12 ราย และกลุ่มควบคุม 12 ราย ซึ่งได้มาจากการสุ่มกลุ่มตัวอย่างอย่างง่าย และกลุ่มทดลองจะได้รับโปรแกรมการสนับสนุนด้านข้อมูลและอารมณ์ที่สร้างขึ้นโดยผู้วิจัย ประเมินระดับความวิตกกังวลกลุ่มตัวอย่างโดยใช้ แบบวัดความวิตกกังวล State - Trait Anxiety Inventory form Y ตัวอย่างทั้งหมดตอบแบบวัดความวิตกกังวล 2 ครั้ง ครั้งแรกก่อนได้รับโปรแกรมการสนับสนุนด้านข้อมูลในกลุ่มทดลองและก่อนได้รับการพยาบาลปกติ ในกลุ่มควบคุม และ ครั้งที่ 2 ในวันที่ 3 ภายหลังได้รับโปรแกรมการสนับสนุนด้านข้อมูลและอารมณ์ หรือการพยาบาลปกติ การวิเคราะห์ข้อมูลทั่วไป ใช้สถิติเชิงบรรยาย ทดสอบความแตกต่างของความวิตกกังวลระหว่างกลุ่มโดยใช้ Non-Parametric Mann- Whitney test ทดสอบความแตกต่างของความวิตกกังวลภายในกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมโดยใช้ Non - Parametric แบบ Wilcoxon วิเคราะห์ค่าความแปรปรวนกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมโดยใช้ ANCOVA ผลการศึกษานี้พบว่า คะแนนความวิตกกังวลขณะเผชิญในกลุ่มทดลองภายหลังได้รับโปรแกรมการสนับสนุนด้านข้อมูลและอารมณ์ต่ำกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p< 0.05) แต่ค่าคะแนนความวิตกกังวลแฝงในกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ การศึกษาครั้งนี้จึงแสดงให้เห็นถึงประโยชน์ของโปรแกรมการสนับสนุนด้านข้อมูลและอารมณ์ สามารถลดความวิตกกังวลของผู้ดูแลผู้ป่วยเนื้องอกสมองได้ ซึ่งการศึกษานี้สามารถนำไปใช้เป็นแนวทางปฏิบัติทางการพยาบาลและการทำวิจัยในครั้งต่อไป