"บางขุนพรหมยูนิเวอร์ซิตี้": แนวคิดและการจัดการศึกษาเพื่อการพัฒนาสตรีไทย

Abstract

งานวิจัยนี้ศึกษาแนวคิดและการจัดการศึกษาเพื่อการพัฒนาสตรีไทยของ “บางขุนพรหมยูนิเวอร์ซิตี้” โดยมีวัตถุประสงค์ 3 ข้อ ได้แก่ (1) เพื่อศึกษาบริบททางสังคมและวัฒนธรรมที่มีผลต่อการจัดการศึกษาของสตรีไทย (2) เพื่อวิเคราะห์แนวคิดและการจัดการศึกษาเพื่อการพัฒนาสตรีไทยของ “บางขุนพรหมยูนิเวอร์ซิตี้” และ (3) เพื่อประยุกต์แนวคิดและรูปแบบการจัดการศึกษาเพื่อการพัฒนาสตรีไทยของ “บางขุนพรหมยูนิเวอร์ซิตี้” วิธีการศึกษาใช้การวิเคราะห์ข้อมูลทางประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้องโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ศึกษาวิเคราะห์พระราชนิพนธ์ พระนิพนธ์ประเภทต่างๆ ในฐานะสื่อสะท้อนแนวคิดและการจัดการศึกษาเพื่อการพัฒนาสตรีไทยของ “บางขุนพรหมยูนิเวอร์ซิตี้” ผลการศึกษามีดังนี้ การศึกษาของสตรีไทยในช่วงปี พ.ศ. 2410 - 2474 แบ่งออกเป็น 2 แบบหลักคือ การศึกษาแบบโบราณ และการศึกษาแบบใหม่ โดยปัจจัยสำคัญที่มีอิทธิพลต่อการศึกษาของสตรีไทยได้แก่ บริบททางสังคมและวัฒนธรรมของประเทศในขณะนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งอิทธิพลจากบริบททางประวัติศาสตร์ในช่วงการแพร่ขยายลัทธิการล่าอาณานิคมของมหาอำนาจตะวันตก การวิเคราะห์แนวคิดและการจัดการศึกษาเพื่อการพัฒนาสตรีของบางขุนพรหมยูนิเวอร์ซิตี้พบว่าความรู้ที่ใช้ในการพัฒนาสตรีนั้นมีทั้งการธำรงรักษาความรู้ดั้งเดิม และความรู้ใหม่ที่รับจากประเทศตะวันตกเพื่อให้สามารถเจริญทัดเทียมอารยประเทศ โดยความรู้ส่วนที่ได้รับการธำรงรักษา ได้แก่ หลักธรรมทางศาสนา โบราณราชประเพณี ภูมิปัญญาโบราณ ดนตรีไทย และหัตถกรรมต่างๆ ความรู้ใหม่ที่รับจากประเทศตะวันตก ได้แก่ อักษรศาสตร์ และศิลปวิทยาการ เป็นต้น การวิจัยพบว่า แนวคิดการจัดการศึกษาเพื่อการพัฒนาสตรีไทยของบางขุนพรหมยูนิเวอร์ซิตี้เป็นการบูรณาการพหุวิทยาการต่าง ๆ ทั้งจารีตประเพณีไทยแบบโบราณ และความรู้ใหม่แบบตะวันตก โดยประยุกต์ให้เหมาะสมกับบริบทสังคมและวัฒนธรรมไทยได้เป็นอย่างดี อีกทั้งการจัดการศึกษาของบางขุนพรหมยูนิเวอร์ซิตี้ยังสามารถพัฒนาสตรีไทยให้มีความรู้ความสามารถทัดเทียมอารยประเทศ และธำรงเอกลักษณ์ที่ดีงามของสตรีไทยได้อย่างครบถ้วน สรุปได้ว่าการศึกษาเป็นเครื่องมือที่สำคัญในการพัฒนาสตรีไทยให้มีความเท่าเทียม และความเสมอภาคนอกจากนี้ยังสามารถนำแนวคิดดังกล่าวมาใช้ในการจัดการศึกษาเพื่อการพัฒนาสตรีไทยในยุคปัจจุบันได้เป็นอย่างดี