การวิจัยกรณีศึกษาเพื่อวิเคราะห์วิธีการส่งเสริมใจใฝ่เรียนรู้ของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์วิธีการส่งเสริมใจใฝ่เรียนรู้ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย 2) ศึกษาผลที่เกิดกับนักเรียนจากการจัดการเรียนรู้ ของครูที่ส่งเสริมใจใฝ่เรียนรู้ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย กรณีศึกษาคือ ครู 2 คน เเละนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 จำนวน 12 คน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยการศึกษาเอกสาร การสังเกตแบบมีส่วนร่วม และไม่มีส่วนร่วม และการสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์คำหลัก วิเคราะห์เนื้อหาเเละสร้างข้อสรุปอุปนัย ผลการวิจัย 1. วิธีการส่งเสริมใจใฝ่เรียนรู้ของครูผู้สอนแผนการเรียนวิทยาศาสตร์ – คณิตศาสตร์ 1 คน เเละครูผู้สอนแผนการเรียนคณิตศาสตร์ – ภาษาต่างประเทศ 1 คน มีเเนวทางการปฏิบัติเป็นไปในทิศทางเดียวกัน คือ ใช้ 2 หลักการ คือ หลักการปฏิบัติเเละหลักการสื่อสารเสริมสร้างกำลังใจและความมีมิตรไมตรี โดยหลักการปฏิบัติเป็นการชวนให้นักเรียนได้คิด เเละชวนให้นักเรียนได้หาคำตอบ หลักการสื่อสารให้ความสำคัญกับการสร้างสัมพันธภาพแบบมิตรไมตรี เเละการเสริมสร้างกำลังใจให้แก่นักเรียน วิธีการที่พบนี้จึงมีลักษณะเป็น “วิธีการส่งเสริมใจใฝ่เรียนรู้ แบบปฏิบัติไมตรี” 2. ผลที่เกิดขึ้นกับนักเรียนมีลักษณะดังนี้ สำหรับนักเรียนที่มีผลการเรียนอยู่ในระดับสูง เเละระดับปานกลางการมีใจใฝ่เรียนรู้ สะท้อนออกมาเป็นผู้มีความพยายามตั้งใจ ความขยันอดทน ความเพียรพยายาม มุ่งมั่นในการศึกษาเล่าเรียน ความเป็นคนช่างสังเกตและแสวงหาความรู้ และการเข้าร่วมกิจกรรมการเรียนรู้ สำหรับนักเรียนที่มีผลการเรียนอยู่ในระดับต่ำพฤติกรรมของการมีใจใฝ่เรียนรู้ยังไม่ปรากฏชัด โดยสะท้อนออกมาเป็นคุณลักษณะและพฤติกรรมคือ มีการซักถามครูบ้างเป็นครั้งคราว สามารถทำงานหรือการบ้านที่ไม่ยากได้ด้วยตนเอง แสดงความคิดเห็นและเรียนรู้ในเรื่องที่ใกล้ตัว