ผลของซีรัมลิงหางยาว (Macaca fascicularis) ต่อการเปลี่ยนโมเลกุลแอล-เอช (LH) ในรูปของไบโอแอคทีฟและอิมมิวโนแอคทีฟ จากเซลล์ต่อมใต้สมอง ของหนูขาวก่อนวัยเจริญพันธุ์ในหลอดทดลอง

Abstract

เพื่อที่จะตรวจสอบหาปัจจัยในซีรัมลิงหางยาว (Macaca fascicularis) ที่ระยะต่าง ๆ ของการเจริญ 3 ระยะที่มีผลควบคุมคุณสมบัติทางไบโอและอิมมิวโนแอคทวิตีของ LH โดยตั้งแบบทดลองที่ใช้ซีรัมลิงที่ 6% จากระยะโตเต็มวัย (A) ระยะย่างเข้าวัยเจริญพันธุ์ (P) และระยะก่อนวัยเจริญพันธุ์ (I) ทั้ง 2 เพศ ตรวจสอบกับเซลล์ต่อมใต้สมองของหนูขาวเพศผู้ อายุ 23-25 วัน ที่เพาะเลี้ยงไว้ ภายหลังจากพรีอินคิวเบท 48 ชั่วโมง เริ่มต้นการทดลองไปอีก 3 วัน โดยเปลี่ยนอาหารเลี้ยงเซลล์ทุก 24 ชั่วโมง ตรวจหาระดับของ rLH ในอาหารเลี้ยงเซลล์ ด้วยวิธีไบโอเอสเสย์ (BA) และเรดิโออิมมิวโนเอสเสย์ (RIA) จากผลการทดลองแสดงให้เห็นว่า กลุ่มควบคุมหลั่ง rLH ลงในอาหารเลี้ยงเซลล์โดยมีอัตราส่วน BA : RIA ประมาณ 0.9-1.8 ตลอด 3 วัน ที่ทำการเพาะเลี้ยงโดยมีค่าไบโอแอคติวิตีคงที่ แต่ค่าอิมมิวโนแอคติวิตีของ rLH ลดลงตามช่วงเวลาของการทดลอง กลุ่มทดลองติวิตีของ rLH ลดลงตามช่วงเวลาของการทดลอง กลุ่มทดลองที่ได้รับซีรัมจาก A O+ สามารถกระตุ้นไบโอแอคทิวิตี rLH ได้สูงที่สุด เป็นผลให้มีอัตราส่วน BA : RIA ของ rLH เพิ่มขึ้นในช่วง 5-18 ใน 3 วันของการทดลอง ซีรัม จากลุ่มอื่น ๆ ก็แสดงผลกระตุ้นไบโอแอคทิวิตี rLH เช่นกัน แม้จะกระตุ้นได้น้อยกว่า ส่วนซีรัมจาก I O+ ไม่มีผลต่อไบโอแอคทิวิตี rLH แต่อย่างใด การตรวจวัดหาปริมาณของสเตียรอยด์ในซีรัมของทุกกลุ่มอายุที่ใช้ในการทดลองแสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ระหว่างระดับของเทสโทสเตอโรนต่อการกระตุ้นค่าไบโอแอคติวิตี rLH ส่วนการกระตุ้นค่าอิมมิวโนแอคทิวิตี rLH มีความสัมพันธ์ กับอัตราส่วนโปรเจสโรนต่ออีสโตรเจนที่ต่ำอยู่ในช่วง 4 ถึง 5 ซึ่งแสดงให้เห็นในกลุ่มที่ได้รับซีรัมจาก P O+ สเตียรอยด์ตัวอื่นหรืออัตราส่วนของสเตียรอยด์อื่นไม่มีความสัมพันธ์ต่อการกระตุ้นดังกล่าว การแยกส่วนของซีรัมโดยวิธีไดอะไลซีส พบว่าสเตียรอยด์ส่วนที่รวมกับโปรตีนในซีรัมที่รับผิดชอบต่อการหลั่ง rLH ที่มีค่า BA : RIA สูงคงที่ตลอดการทดลอง ส่วนไดอะไลเซทไม่พบว่ามีผลต่อ BA : RIA แต่อย่างใด ระดับเทสโทสเตอโรนเพียงลำพังสอดคล้องกับการเพิ่มความไวของเซลล์ต่อมใต้สมองต่อ GnRH (7.5x10-12 M.) ในการกระตุ้นไบโอแอคทิวิตี rLH ส่วน GnRH เพียงลำพังในอาหารเลี้ยงเซลส์สามารถไปเพิ่มการหลังอิมมิวโนแอคทิวิตี rLH จากเซลล์ต่อมใต้สมอง นอกจากนี้ปริมาณของอีสโตรเจนยังมีความสัมพันธ์กับการเพิ่มความไวของเซลล์ต่อมใต้สมองในการหลั่งอิมมิวโนแอคทิวิตี rLH ตอบสนองต่อ GnRH แต่การมีเทสโทสเตอโรนและโปรเจสเตอโรนในระดับสูงจะไปลดความไวของเซลล์ต่อมใต้สมองต่อ GnRH ที่ใช้กระตุ้น จากการศึกษานี้ทำให้ทราบถึงชนิดของสเตียรอยด์จากต่อมเพศหรืออัตราส่วนของสเตียรอยด์ในซีรัม ซึ่งได้แก่ เทสโทสเตอดรน อีสโตรเจน และโปรเจสเตอโรน ทั้งสามมีบทบาทในการควบคุมค่าไบโอและอิมมิวโนแอคทิวิตีของ LH โมเลกุลที่หลั่งจากเซลล์ต่อมใต้สมองทั้งทางตรงและทางอ้อม ผ่าน GnRH สเตียรอยด์ส่วนที่รวมอยู่กับพลาสมาโปรตีนยังรับผิดชอบต่อการรักษาค่าไอโอแอคทิวิตีของ LH ให้สูงอยู่ตลอด 3 วันของการเพาะเลี้ยงเซลล์ ซึ่งเป็นผลให้ค่า BA:RIA สูงอยู่ตลอด 3 วันนั่นเอง เนื่องจากอัตราส่วน BA : RIA ของ LH ถูกกำหนดตามค่าของสเตียรอยด์ และ/หรืออัตราส่วนของสเตียรอยด์ในระยะต่าง ๆ ของการเจริญดังกล่าว ค่าอัตราส่วน BA:RIA ของ LH นี้อาจเป็นเครื่องแสดงถึงสภาพทางสรีรวิทยาที่สำคัญ หรืออาจเป็นเครื่องบ่งบอกที่มีความหมายที่ดีเมื่อมีเหตุการณ์เปลี่ยนแปลงทางสรีรสภาพใด ๆ ซึ่งจะต้องศึกษาต่อไป