แผลเก่า : จากนวนิยายสู่ภาพยนตร์

Abstract

วิทยานิพนธ์เรื่องแผลเก่า : จากนวนิยายสู่ภาพยนตร์ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการดัดแปลงนวนิยาย เป็น ภาพยนตร์ โดยนำภาพยนตร์เรื่องแผลเก่าเป็นกรณีศึกษา อีกทั้งยังมีความประสงค์จะศึกษาวิวัฒนาการความสัมพันธ์ระหว่างนวนิยายกับภาพยนตร์ไทย และการดัดแปลงนวนิยายสู่ศิลปะแขนงอื่นๆ จาการศึกษาพบว่า นวนิยายและภาพยนตร์ไทยยังมีความสัมพันธ์กัน นับตั้งแต่คนไทยสามารถสร้างภาพยนตร์ได้ด้วยตนเอง ซึ่งสนับสนุนกับสมมติฐานที่ตั้งไว้ ความสัมพันธ์กันของนวนิยายและภาพยนตร์เป็นไปในทางแลกเปลื่ยนและเกื้อกูลกัน นวนิยายได้รับการนำไปสร้างภาพยนตร์ และนักประพันธ์มักจะมีความสัมพันธ์กับการสร้างภาพยนตร์ มีบทบาทเป็นผู้ประพันธ์ดนตรี นักเขียนบทภาพยนตร์ ผู้กำกับภาพยนตร์ และผู้อำนวยการสร้างภาพยนตร์ จากการศึกษาประวัติศาสตร์ความสัมพันธ์ระหว่างนวนิยายกับภาพยนตร์ของผู้วิจัย พบว่า นวนิยายเรื่องแผลเก่าเป็นนวนิยายเรื่องที่ 2 ที่ได้รับการนำมาสร้างเป็นภาพยนตร์ เมื่อ พ.ศ. 2483 และยังได้รับการดัดแปลงสู่ศิลปะแขนงต่างๆ เช่น ภาพยนตร์ ละครโทรทัศน์ และดนตรี ผู้วิจัยพบว่าการดัแปลงนวนิยายเรื่องแผลเก่าสู่ภาพยนตร์นั้นเกิดความเปลี่ยนแปลงทั้งด้านเนื้อหาและรายละเอียดตั้งแต่ พ.ศ. 2483, 2497 และ 2520 ตามการตีความของผู้สร้างภาพยนตร์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเสียชีวิตของเรียม ที่แตกต่างกันไปจากบทประพันธ์เดิม อย่างไรก็ตามในการศึกษาเปรียบเทียบนวนิยายเรื่องแผลเก่ากับภาพยนตร์ฉบับที่สมบูรณ์ที่สุดคือ การดัดแปลงจากนวนิยายสู่ภาพยนตร์ของเชิด ทรงศรี ผู้วิจัยพบว่ามีองค์ประกอบสำคัญ คือ ด้านศิลปะภาพยนตร์ และการพาณิชย์ ที่มุ่งนำวัฒนธรรมไทยไปเผยแพร่ยังต่างประเทศ พบว่า นวนิยายเรื่องแผลเก่านั้นมีความเหมาะสมต่อการนำไปดัดแปลงเป็นภาพยนตร์ ทั้งด้านความเป็นไทย และการเป็นนวนิยายที่มีเนื้อหาสะเทือนอารมณ์ ซึ่ง เชิด ทรงศรี สามารถถ่ายทอดอารมณ์สะเทือนใจให้ผู้ชมได้รับเช่นเดียวกับที่ผู้อ่านได้รับในนวนิยายด้วยศิลปะของภาพยนตร์