สิทธิมนุษยชนและผู้ติดเชื้อเอดส์ : ศึกษาเฉพาะกรณีประเทศไทย

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาถึงปัญหา พันธะ และแนวทางการคุ้มครองสิทธิมนุษยชนและความรับผิดชอบของผู้ติดเชื้อเอดส์ในประเทศไทย กรณีสิทธิที่จะได้รับการดูแลสุขภาพและรักษาพยาบาลสิทธิว่าด้วยความเป็นอยู่ส่วนตัวและสิทธิที่จะทำงานตามแนวทางของกฎหมายระหว่างประเทศ และกฎหมายภายในประเทศไทย ผลการวิจัยพบว่า การคุ้มครองสิทธิมนุษยชนของผู้ติดเชื้อเอดส์ในประเทศไทย กรณีปัญหา 1) การเลือกปฏิบัติในการรักษาพยาบาล 2) การเปิดเผยความลับของผู้ป่วย 3) การตรวจเลือดโดยไม่ได้รับความยินยอม 4) การเลือกปฏิบัติในการจ้างงาน 5) การตรวจเลือดเพื่อหาเชื้อเอดส์ในผู้ที่ยื่นขอประกัน และการปฏิเสธคำขอประกันชีวิตถ้าพบเชื้อเอดส์ รัฐได้ให้ความคุ้มครองยังไม่เพียงพอ แม้รัฐจะมีพันธะตามกฎบัตรสหประชาชาติ และจารีตประเพณีระหว่างประเทศที่จะต้องให้ความคุ้มครองสิทธิที่จะได้รับการดูแลสุขภาพและรักษาพยาบาล สิทธิว่าด้วยความเป็นอยู่สวนตัว และสิทธิที่จะทำงาน ต่อบุคคลทุกคนซึ่งหมายรวมถึงผู้ติดเชื้อเอดส์ด้วย อย่างไรก็ตาม จากการวิจัยยังพบว่า นอกจาก “สิทธิ” ดังกล่าวแล้ว ปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน ค.ศ.1948 ข้อ 29 (2) ยังได้ระบุให้บุคคลทุกคนพึงมี “ความรับผิดชอบ” ดังนั้นผู้ติดเชื้อเอดส์ทุกคนจึงต้องมี “คามรับผิดชอบ” ต่อบุคคลอื่นในสังคมด้วยการกระทำหรืองดเว้นการกระทำในทุกวิธีการทั้งทางสังคมและทางกฎหมายเพื่อเป็นการส่งเสริมการป้องกันและควบคุมการแพร่ระบาดของเชื้อเอดส์ ทั้งนี้เพื่อเป็นการคุ้มครองสิทธิมนุษยชนของบุคคลอื่นด้วย