ผลของยาแก้อักเสบคีโทโรแล็กต่อแอพอปโทซิสและการแสดงออกของยีนซ่อมแซมของเซลล์กระดูกอ่อน

Abstract

โรคข้อเสื่อม เป็นโรคในกลุ่มที่มีอาการผิดปกติของข้อกระดูก เกิดจากการเสื่อมของกระดูกอ่อนผิวข้อ ซึ่งจะกระตุ้นให้เกิดการอักเสบ ยาคีโรแล็กจัดอยู่ในกลุ่มยาลดการอักเสบชนิดที่ไม่มี สเตียรอยด์ ในปัจจุบันยาคีโทโรแล็กนิยมใช้ในการลดการอักเสบและอาการปวดในผู้ป่วยโรคข้อเสื่อม และมีแนวคิดเกี่ยวกับการฉีดยาคีโทโรแล็กเข้าที่ระหว่างข้อเข่า วัตถุประสงค์ของงานวิจัยนี้คือ ศึกษาผลกระทบของยาแก้อักเสบคีโทโรแล็กที่มีต่อแอพอปโทซิสและการแสดงออกของยีนซ่อมแซมของเซลล์กระดูกอ่อน ตัวอย่างกระดูกอ่อนผิวข้อถูกเก็บจากผู้ป่วยโรคข้อเข่าเสื่อมที่ได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนข้อเข่า จำนวน 9 คน ทดสอบเซลล์กระดูกอ่อนด้วยยาคีโทโรแล็กความเข้มข้น 0, 1, 5, 10 และ 20 มิลลิกรัมต่อมิลลิลิตร เป็นเวลา 24 และ 48 ชั่วโมง ตรวจสอบระดับความมีชีวิตของเซลล์กระดูกอ่อนด้วยเทคนิค MTT assay ตรวจสอบแอพอปโทซิสของเซลล์กระดูกอ่อนด้วยเทคนิค TUNEL assay ตรวจสอบการตายของเซลล์กระดูกอ่อนด้วยเทคนิค Live/Dead assay ที่เวลา 24 ชั่วโมง และวิเคราะห์ระดับการแสดงออกของยีน ACAN และ BMP2 ซึ่งเป็นยีนที่ทำหน้าที่เกี่ยวกับการซ่อมแซมเซลล์กระดูกอ่อนด้วยเทคนิค Real-time PCR เมื่อทดสอบเซลล์กระดูกอ่อนด้วยยาคีโทโรแล็ก เป็นเวลา 24 และ 48 ชั่วโมง พบว่าเปอร์เซ็นต์ระดับความมีชีวิตของเซลล์กระดูกอ่อนมีค่าลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ เมื่อได้รับยาคีโทโรแล็กที่ความเข้มข้นสูงกว่า 1 มิลลิกรัมต่อมิลลิลิตร เมื่อเลี้ยงเซลล์กระดูกอ่อนพร้อมกับยาคีโทโรแล็ก เป็นเวลา 24 ชั่วโมง ตรวจสอบการเกิดแอพอปโทซิสของเซลล์กระดูกอ่อนพบว่า เซลล์กระดูกอ่อนเกิดแอพอปโทซิสเพิ่มมากขึ้นตามความเข้มข้นของยาที่สูงขึ้น และเมื่อตรวจสอบการตายของเซลล์กระดูกอ่อนพบว่า เซลล์กระดูกอ่อนมีเปอร์เซ็นต์การตายสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ทุกความเข้มข้น ยกเว้นที่ 1 มิลลิกรัมต่อมิลลิลิตร นอกจากนั้นยาคีโทโรแล็กความเข้มข้น 1 มิลลิกรัมต่อมิลลิลิตร ยังมีผลทำให้ระดับการแสดงออกของยีน ACAN มีค่าลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ดังนั้นควรมีการศึกษาเพิ่มเติมเกี่ยวกับอันตรายในการใช้ยาคีโทโรแล็กในการฉีดเข้าที่ข้อเข่าโดยตรง