การใช้หลอดรังสีอัลตราไวโอเลตชนิดความดันต่ำในการบำบัดน้ำดิบที่ปนเปือนโคลิฟาจ

Abstract

การวิจัยครั้งนี้ครั้งนี้เป็นการศึกษาประสิทธิภาพในการกำจัดโคลิฟาจ ออกจากน้ำดิบด้วยรังสีอัลตราไวโอเลตจากหลอดรังสีอัลตราไวโอเลตชนิดความดันต่ำ ปัจจัยที่ทำการศึกษาคือ ระยะเวลาที่น้ำดิบสัมผัสรังสีและประสิทธิภาพในการกำจัดโคลิฟาจ โดยทำการเปลี่ยนปริมาณความเข้มข้นของสารปนเปื้อนดังนี้ ความขุ่น 5, 10, 20, 30 NTU และ Humic acid 0.5, 1.0, 3.0, 5.0 mg/l และ Tannic acid 0.5, 1.0, 3.0, 5.0 mg/l และ Lignin 0.5, 1.0, 3.0 mg/l ตามลำดับ จากผลการทดลองพบว่า เมื่อรังสีอัลตราไวโอเลตมีระยะเวลาที่สัมผัสกับน้ำดิบมากขึ้นจะทำให้ประสิทธิภาพในการกำจัดโคลิฟาจในน้ำดิบมีประสิทธิภาพสูงขึ้นตามไปด้วยโดยความสัมพันธ์ของประสิทธิภาพในการกำจัดโคลิฟาจ หรือ อัตราส่วนระหว่างปริมาณโคลิฟาจที่เวลานั้นๆ ต่อปริมาณโคลิฟาจที่เวลาเริ่มต้น (Survival ratio) กับเวลาที่สัมผัสรังสีจะสามารถหาสมการมาอธิบายความสัมพันธ์ได้เป็นสมการแบบ exponential ซึ่งจะทำให้สามารถหาค่าคงที่สัมประสิทธิ์การกำจัดโคลิฟาจ (k) ของแต่ละชนิดของตัวอย่างน้ำได้ดังนี้ ประสิทธิภาพในการกำจัดโคลิฟาจที่ปนเปื้อนในน้ำดิบที่ไม่มีสารปนเปื้อน พบว่าจะมีประสิทธิภาพสูงถึง 97%, 99.9% (3 ล็อก), 99.999% (5 ล็อก) เมื่อระยะเวลาที่น้ำดิบสัมผัสรังสีมีค่าเท่ากับ 0.17, 1.66, 19.9 นาทีตามลำดับ โดยน้ำดิบที่ไม่มีสารปนเปื้อนจะมีค่า k=2.8239 min -1 (n=3) และยังพบอีกว่าค่าความขุ่นจะมีผลต่อการลดลงของค่า k มากที่สุดเมื่อเปรียบเทียบกับสารอินทรีย์ชนิดต่างๆ โดยน้ำดิบที่มีสารปนเปื้อนต่างๆ จะส่งผลทำให้ค่า k ลดลงตามปริมาณและชนิดของสารปนเปื้อนนั้นๆ โดย Lignin จะส่งผลทำให้ค่า k ลดลงมากที่สุดที่ความเข้มข้นเท่ากัน และตามด้วย Tannin acid และ Humic acid ตามลำดับ