ผลกระทบของทิวทัศน์ต่อระดับความคิดสร้างสรรค์ในห้องเรียนระดับมหาวิทยาลัย

Abstract

งานวิจัยนี้มีจุดประสงค์เพื่อศึกษาผลกระทบของทิวทัศน์ระยะใกล้ที่มีผลต่อระดับความคิดสร้างสรรค์ในห้องเรียนขนาดมาตรฐานระดับมหาวิทยาลัย และเสนอแนะแนวทางในการออกแบบปรับปรุงทิวทัศน์ระยะใกล้ของอาคารเรียนระดับมหาวิทยาลัย โดยงานวิจัยนี้แบ่งเป็น 2 การทดลอง การทดลองที่ 1 ใช้แบบสอบถามเพื่อหาร้อยละของทิวทัศน์ธรรมชาติระยะใกล้, รูปแบบหน้าต่าง และอัตราส่วนหน้าต่างต่อผนังที่มีผลสนับสนุนความคิดสร้างสรรค์ในห้องเรียน ส่วนการทดลองที่ 2 ทำการทดลองเพื่อวัดระดับความคิดสร้างสรรค์ในการเรียนจากนิสิตที่ใช้ความคิดสร้างสรรค์แตกต่างกันสองคณะ ในสภาพแวดล้อมทางกายภาพของห้องเรียนต่างๆ กัน ในการทดลองที่ 1 ใช้กลุ่มตัวอย่างนิสิตคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์รวม 50 คน และการทดลองที่ 2 ใช้กลุ่มตัวอย่างนิสิตคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์และคณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชีรวม 180 คน ผลจากแบบสอบถามในการทดลองที่ 1 พบว่า นิสิตส่วนใหญ่ให้ความเห็นว่าระดับความคิดสร้างสรรค์จะเพิ่มขึ้นเมื่ออยู่ในห้องเรียนที่มีอัตราส่วนหน้าต่างต่อผนังเท่ากับหรือมากกว่าร้อยละ 60 มองเห็นทิวทัศน์ธรรมชาติระยะใกล้ได้ครอบคลุม ส่วนผลจากแบบทดสอบความคิดสร้าสรรค์ด้านภาษาเขียนและด้านการมองเห็นในการทดลองที่ 2 พบว่า ห้องเรียนที่มีหน้าต่างเปิดสู่ทิวทัศน์ธรรมชาติระยะใกล้มีผลทำให้ระดับความคิดสร้างสรรค์ด้านภาษาเขียนและด้านการมองเห็นของนิสิตคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ ในทางกลับกันห้องเรียนที่มีหน้าต่างเปิดสู่ทิวทัศน์ธรรมชาติระยะใกล้ไม่มีผลทำให้ระดับความคิดสร้างสรรค์ของนิสิตคณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี งานวิจัยนี้จึงเสนอให้ห้องเรียนที่มีการเรียนการสอนที่เกี่ยวข้องกับความคิดสร้างสรรค์ด้านการมองเห็น มีหน้าต่างที่สามารถเปิดสู่ทิวทัศน์ธรรมชาติระยะใกล้ได้ ท้ายที่สุด เพื่อที่จะศึกษาผลกระทบของทิวทัศน์ระยะใกล้ที่มีผลต่อระดับความคิดสร้างสรรค์ให้ครอบคลุมทั้งมหาวิทยาลัย งานวิจัยนี้จึงเสนอให้ขยายการเก็บข้อมูลการวิจัยให้มีความครอบคลุมทุกคณะ และทำการวิจัยกับห้องเรียนขนาดอื่นๆ เพิ่มเติม