ปัญหาการออกกลางคันของนิสิตนักศึกษาในระดับปริญญาตรี คณะวิทยาศาสตร์

Abstract

วัตถุประสงค์ของการวิจัย การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาข้อมูลพื้นฐานของนิสิตนักศึกษาในระดับปริญญาตรี คณะวิทยาศาสตร์ ที่ออกกลางคันเกี่ยวกับสถานภาพ อันดับการเลือกเข้าศึกษาในคณะวิทยาศาสตร์ สาเหตุการออกกลางคัน และเปรียบเทียบสาเหตุการออกกลางคันในแต่ละสถาบันพร้อมทั้งศึกษาความคิดเห็นของนิสิตนักศึกษาที่ออกกลางคันและสอบคัดเลือกเข้าศึกษาได้ใหม่เกี่ยวกับสาเหตุการออกกลางคัน และหลักสูตรการจัดการเรียนการสอนในสถาบันเดิม การดำเนินงาน ประชากรที่ใช้ศึกษา คือ นิสิตนักศึกษาในระดับปริญญาตรี คณะวิทยาศาสตร์ รุ่นปีการศึกษา 2524 และ 2525 ที่ออกกลางคันในภาคการศึกษาต้น ปีการศึกษา 2526 จำนวนรวมทั้งสิ้น 961 คน กลุ่มตัวอย่าง คือ นิสิตนักศึกษาในสถาบันอุดมศึกษาของรัฐ 3 สถาบัน สถาบันแรกที่มีจำนวนประชากรในการวิจัยนี้ กลับเข้าไปสอบคัดเลือกได้ใหม่มากที่สุดซึ่งมีจำนวน 450 คน ได้แก่ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย หาวิทยาลัยมหิดล และสถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้า เก็บรวบรวมข้อมูลโดยการคัดลอกแระวัตินิสิตนักศึกษาที่ออกกลางคัน 961 คน และแจกแบบสอบถามที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นไปยังกลุ่มตัวอย่าง และได้รับคืนมาร้อยละ 74.44 ผลการวิจัย การศึกษาทะเบียนประวัตินิสิตนักศึกษาที่ออกกลางคันพบว่า นิสิตนักศึกษาเพศชายออกกลางคันมากกว่าเพศหญิง ร้อยละ 50 ทั้ง 2 ปีการศึกษา สถาบันที่มีนิสิตนักศึกษาออกกลางคันมากที่สุด คือ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และเมื่อเปรียบเทียบกับจำนวนนิสิตนักศึกษาที่เข้าศึกษาแต่ละปีการศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดลมีอัตราการออกกลางคันสูงสุด สถานภาพส่วนใหญ่ของนิสิตนักศึกษาที่ออกกลางคันมีภูมิลำเนาอยู่ที่กรุงเทพมหานคร (ร้อยละ 58.96) สำเร็จการศึกษาขั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย (มศ. 5) จากกรุงเทพมหานคร (ร้อยละ 46.72) อาชีพของผู้ปกครองประกอบกิจการส่วนตัว (ร้อยละ 51.20) ฐานนิยมของอันดับการเลือกเข้าศึกษาในคณะวิทยาศาสตร์ โดยส่วนรวมอยู่ที่อันดับ 6 แต่สำหรับจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้า มีฐานนิยมของอันดับการเลือกอยู่ที่ 5 3 และ 4 ตามลำดับ ฐานนิยมของสาเหตุการออกกลางคันจากการศึกษาทะเบียนประวัติของนิสิตนักศึกษา คือ การลาออก ในการศึกษาติดตามนิสิตนักศึกษาที่ออกกลางคัน จำนวน 961 คน พบว่านิสิตนักศึกษาสามารถสอบคัดเลือกเข้าสถาบันอุดมศึกษาของรัฐได้ร้อยละ 77.42 และสถาบันที่มีนิสิตนักศึกษาเหล่านี้สอบเข้าศึกษาได้ใหม่มากที่สุด คือ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย (ร้อยละ 24.87) ส่วนสถาบันอื่นๆ ได้แก่ โรงเรียนเหล่าต่างๆ วิทยาลัยเอกชน วิทยาลัยเทคโนโลยี และอาชีวศึกษา โรงเรียนป่าไม้ วิทยาลัยพยาบาล นิสิตนักศึกษาเข้าได้ประมาณร้อยละ 5.4 ส่วนคณะหรือสาขาวิชาที่นิสิตนักศึกษาเหล่านี้สอบเข้าศึกษาใหม่ได้มากที่สุด คือ คณะ หรือสาขาวิศวกรรมศาสตร์ ( ร้อยละ 17.79) นิสิตนักศึกษาในกลุ่มตัวอย่างนี้มีความพึงพอใจกับคณะหรือสาขาวิชาที่สอบคัดเลือกได้ใหม่ สาเหตุในการออกกลางคันสูงสุด 3 อันดับแรก ได้ดังนี้ คือ ต้องการออกไปสอบเข้าคณะหรือสาขาอื่น (ร้อยละ 40.00) ทดลองออกมาทำการสอบคัดเลือกใหม่ (ร้อยละ 36.12) และมองไม่เห็นแนวทางประกอบอาชีพ (ร้อยละ 35.52) การสำรวจความคิดเห็นของนิสิตนักศึกษาเกี่ยวกับคณะวิทยาศาสตร์ในสถาบันเดิม นิสิตระบุว่า รายวิชาที่จะต้องศึกษาแต่ละภาคการศึกษามีจำนวนมาก เนื้อหาในรายวิชามีส่วนซ้ำกับที่เรียนชั้น มศ.4 และ 5 มาก ปริมาณงานที่ได้รับมอบหมายในแต่ละรายวิชามีปริมาณพอดี วิธีการสอนแบบบรรยาย อุปกรณ์การสอนรวมทั้งห้องปฏิบัติการมีปริมาณพอดี กิจกรรมเสริมหลักสูตรทางวิชาการมีน้อย ความถี่ของการร่วมกิจกรรมจะทำกันต่อเมื่อมีเวลา นิสิตนักศึกษามีความต้องการให้ปรับปรุงทางด้านกิจกรรมเสริมหลักสูตรหรือวิชาเรียน หลักสูตร และเสนอแนะให้ทางมหาวิทยาลับหรือสถาบันประสานงานหับหน่วยองค์การต่างๆทั้งของรัฐและเอกชน ให้มีการลงทุนทางด้านวิทยาศาสตร์มากขึ้น ปรับปรุงหลักสูตรให้สอดคล้องกับตลาดแรงงานยิ่งขึ้น เพื่อชักจูงให้นิสิตนักศึกษาไม่ออกไปสอบคัดเลือกใหม่