การตรึงไนตริไฟอิงแบคทีเรียบนวัสดุชีวภาพไคโตซานเพื่อใช้ในการบำบัดน้ำในบ่อเลี้ยงกุ้ง : รายงานวิจัย

Abstract

งานวิจัยในปีที่ 1 นี้เป็นการศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการตรึงเชื้อไนไทรต์ออกซิไดซิงแบคทีเรียบนวัสดุชีวภาพไคโตซาน ซึ่งปัจจัยที่ทำการศึกษา ได้แก่ ระยะเวลาในการตรึงเชื้อไนไทรต์ออกซิไดซิงแบคทีเรีย ค่าความเป็นกรด-ด่างหรือพีเอชที่ใช้ในการปรับประจุบนพื้นผิวของไคโตซาน และขนาดของไคโตซาน จากผลการทดลองพบว่าเมื่อเพิ่มระยะเวลาในการตรึงเชื้อนานขึ้น (สูงสุด 24 ชั่วโมง) ส่งผลให้ปริมาณเชื้อที่ตรึงบนวัสดุไคโตซานซึ่งตรวจวัดจากอัตราการบำบัดไนไทรต์มีมากขึ้นตามไปด้วย และเมื่อปรับประจุบนพื้นผิวของไคโตซานให้มีประจุบวกในสภาวะกรดอ่อน (พีเอช5.5-6.5) ทำให้สามารถจับกับเชื้อได้ดีขึ้น ส่งผลให้อัตราการบำบัดไนไทรต์สูงขึ้นเมื่อเปรียบเทียบกับชุดควบคุมที่ไม่ได้ปรับประจุบนพื้นผิวไคโตซานหรือชุดที่ปรับพีเอชเท่ากับ 7.5 นอกจากนี้ขนาดของไคโตซานยังมีผลต่อการตรึงเชื้อไนไทรต์ออกซิไดซิ่งแบคทีเรียเช่นกัน โดยพบว่าไคโตซานที่มีขนาดเล็กจะมีพื้นมากส่งผลให้มีพื้นที่ในการเกาะติดของเชื้อมากขึ้น ดังนั้นจึงสรุปได้ว่า ระยะเวลาในการตรึงเชื้อ การปรับประจุบนพื้นผิว และขนาดของไคโตซานมีผลต่อการตรึงเชื้อไนไทรต์-ออกซิไดซิงแบคทีเรีย โดยสภาวะที่เหมาะสมในการตรง คือ ไคโตซานควรมีขนาดประมาณ 1-5 มม, และทำการปรับประจุบนพื้นผิวไคโตซานด้วยบัฟเฟอร์ที่พีเอช 6.5 และระยะเวลาในการตรึงเชื้อ เท่ากับ 24 ชั่วโมง