อิทธิพลของปัจจัยด้านการเรียนรู้ในเครือข่ายการเรียนรู้นอกระบบโรงเรียนด้านการสนับสนุนทางสังคมและด้านความเป็นหุ้นส่วน ที่มีต่อการปฏิบัติงานของสมาชิกเครือข่ายการป้องกันยาเสพติดในชุมชนพื้นที่กรุงเทพมหานคร

Abstract

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการปฏิบัติงานของสมาชิกเครือข่ายการป้องกันยาเสพติดในชุมชนพื้นที่กรุงเทพมหานคร และเปรียบเทียบเส้นทางอิทธิพลระหว่างตัวแปรแฝงในรูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ ระหว่างกลุ่มตัวอย่างที่ 1 คือ สมาชิกเครือข่ายการป้องกันยาเสพติด ที่เป็นทางการ และกลุ่มตัวอย่างที่ 2 คือ สมาชิกเครือข่ายการป้องกันยาเสพติดที่ไม่เป็นทางการ โดยมีกลุ่มตัวอย่างจำนวน 594 คน ตัวแปรที่ศึกษาประกอบด้วย ตัวแปรแฝง 4 ตัว ได้แก่ 1) การเรียนรู้ในเครือข่ายการเรียนรู้นอกระบบโรงเรียน 2) การสนับสนุนทางสังคม 3) ความเป็นหุ้นส่วน และ 4) การปฏิบัติงาน ซึ่งวัดจากตัวแปรสังเกตได้ 14 ตัว ได้แก่ 1) การสนับสนุนจากครอบครัว 2) การสนับสนุนจากประชาชน ผู้นำชุมชน 3) การสนับสนุนจากหน่วยงานเอกชน 4) การสนับสนุนจากหน่วยงานราชการ 5) การมีเป้าหมายร่วมกัน 6) การกำหนดบทบาทและผลประโยชน์ร่วมกัน 7) การทำงานที่เป็นระบบ 8) การเรียนรู้ตามอัธยาศัย 9) การเรียนรู้แบบร่วมกัน 10) การเรียนรู้จากประสบการณ์การทำงาน 11) การเรียนรู้จากการสอนงาน 12) การเรียนรู้แบบเป็นทางการ 13) คุณลักษณะเฉพาะ และ 14) ผลการปฏิบัติงาน เครื่องมือที่ใช้ตรวจสอบความตรงของรูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ คือ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลเบื้องต้น จากค่าสถิติพื้นฐานด้วยโปรแกรม SPSS for windows version 15 ตรวจสอบความสอดคล้องของรูปแบบความสัมพันธ์ เชิงสาเหตุด้วยโปรแกรม LISREL version 8.72 พิจารณาความสอดคล้องรูปแบบด้วยข้อมูลเชิงคุณภาพจากการสนทนากลุ่ม ผลการวิจัยที่สำคัญ สรุปได้ดังนี้ 1. ปัจจัยที่มีผลต่อการปฏิบัติงานของสมาชิกเครือข่ายการป้องกันยาเสพติดในชุมชนพื้นที่กรุงเทพมหานคร มี 3 ปัจจัย ได้แก่ การเรียนรู้ในเครือข่ายการเรียนรู้นอกระบบโรงเรียน การสนับสนุนทางสังคมและความเป็นหุ้นส่วน 2. รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุตามสมมุติฐาน มีความสอดคล้องกับข้อมูลความคิดเห็น จากแบบสอบถามของทั้ง 2 กลุ่มตัวอย่างอยู่ในเกณฑ์ดี โดยที่รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุนี้สามารถอธิบายค่าความแปรปรวนของการปฏิบัติงาน ของกลุ่มตัวอย่างทั้ง 2 กลุ่ม ได้ร้อยละ 85.0 เท่ากัน และรูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ มีความสอดคล้องกับข้อมูลความคิดเห็นของกลุ่มตัวอย่างที่ 1 คืออยู่ในเกณฑ์ดีกว่ากลุ่มตัวอย่างที่ 2 ด้วยค่าไค-สแควร์ = 169.32 df = 149 p = 0.41 GFI = 0.94 CFI = 0.99 RMR = 0.013 RMSEA = 0.073 3. ปัจจัยการเรียนรู้ในเครือข่ายการเรียนรู้นอกระบบโรงเรียน ของกลุ่มที่ 1 มีอิทธิพลทางตรงเชิงบวก ต่อการปฏิบัติงานสูงสุด โดยนัยคือถ้าพฤติกรรมการเรียนรู้ในเครือข่ายการเรียนรู้นอกระบบโรงเรียนอยู่ในระดับสูงจะมีผลทำให้การปฏิบัติงานมีประสิทธิภาพสูงขึ้นเช่นกัน ตรงข้ามกับกลุ่มตัวอย่างที่ 2 ที่ปัจจัยการเรียนรู้ในเครือข่าย การเรียนรู้นอกระบบโรงเรียน มีอิทธิพลทางตรงเชิงบวกต่อการปฏิบัติงานต่ำสุด 4. ผลการพิจารณาความสอดคล้องของรูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุกับข้อมูลเชิงคุณภาพจากการสนทนากลุ่ม ของกลุ่มตัวอย่างทั้ง 2 กลุ่มๆ ละ 8 คน พบว่ากลุ่มสนทนาทั้ง 2 กลุ่มมีความคิดเห็นสอดคล้องกับรูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของแต่ละกลุ่ม