การพัฒนารูปแบบการเรียนแบบผสมผสานด้วยการเรียนแบบรู้จริงและการใช้ปัญหาเป็นหลัก เพื่อเสริมสร้างความสามารถการตัดสินใจด้านความปลอดภัย สำหรับนักศึกษาหลักสูตรการบินระดับปริญญาบัณฑิต

Abstract

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงวิจัยและพัฒนา มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบการเรียนแบบผสมผสานด้วยการเรียนแบบรู้จริงและการใช้ปัญหาเป็นหลัก เพื่อเสริมสร้างความสามารถการตัดสินใจด้านความปลอดภัย สำหรับนักศึกษาหลักสูตรการบินระดับปริญญาบัณฑิต การดำเนินการวิจัยแบ่งเป็น 4 ระยะ ได้แก่ 1) ศึกษาความคิดเห็นของอาจารย์ระดับผู้บริหารเกี่ยวกับการเรียนแบบผสมผสานด้วยการเรียนแบบรู้จริงและการใช้ปัญหาเป็นหลักเพื่อเสริมสร้างความสามารถการตัดสินใจด้านความปลอดภัย สำหรับนักศึกษาหลักสูตรการบินระดับปริญญาบัณฑิต ด้วยการสัมภาษณ์อาจารย์ระดับผู้บริหารสถาบันการศึกษาที่เปิดหลักสูตรการบินจำนวน 3 คน ด้วยแบบสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง 2) สร้างรูปแบบการเรียนแบบผสมผสานฯ 3) ศึกษาผลการใช้รูปแบบการเรียนแบบผสมผสานกับกลุ่มตัวอย่างที่เลือกแบบเจาะจง คือ นักศึกษาชั้นปีที่ 3 คณะการบิน มหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเซียที่ลงทะเบียนเรียนวิชา การบริหารการจราจรทางอากาศ ปีการศึกษา 2/2559 จำนวน 92 คน แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง 47 คน เรียนแบบผสมผสาน มีสัดส่วนเรียนแบบเผชิญหน้า 70% และเรียนบนระบบออนไลน์ 30% จำนวน 45 ชั่วโมง และ กลุ่มควบคุม 45 คน เรียนแบบเผชิญหน้า จำนวน 45 ชั่วโมง สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์เชิงปริมาณ ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน t-Test และ F-test และ 4) รับรองรูปแบบการเรียนแบบผสมผสานโดยผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 5 คน ผลการวิจัยพบว่า 1. องค์ประกอบของรูปแบบการเรียนแบบผสมผสานที่พัฒนามี 6 องค์ประกอบ 1. อาจารย์ 2. นักศึกษาหลักสูตรการบิน 3. สมาชิกทีมฝึกปฏิบัติการตัดสินใจ 4. เนื้อหาความรู้ด้านการบิน 5. กรณีศึกษาสำหรับนำเสนอปัญหา และ 6. เทคโนโลยีสำหรับการฝึกปฏิบัติแบบเผชิญหน้าและออนไลน์ 2. ขั้นตอนของรูปแบบการเรียนแบบผสมผสานที่พัฒนา มี 7 ขั้นตอน ได้แก่ 1 ขั้นแนะนำขั้นตอนการเรียนการสอนแบบผสมผสานโดยอาจารย์ 2. ขั้นนักศึกษาทดสอบบุคลิกภาพด้วยแบบวัด 16 PF Test 3. ขั้นนักศึกษาเข้ารับการวินิจฉัยความรู้พื้นฐานก่อนเรียน 4. ขั้นนักศึกษาเรียนซ่อมเสริม 5. ขั้นนักศึกษาเรียนเนื้อหาตามโมดูลในชั้นเรียนและออนไลน์ 6. ขั้นนักศึกษาฝึกความสามารถในการตัดสินใจ 7. ขั้นนักศึกษาทดสอบความรู้ และ 8. ขั้นนักศึกษาทดสอบความสามารถด้านการตัดสินใจ 3. นักศึกษาที่เป็นกลุ่มตัวอย่างมีคะแนนความสามารถในการตัดสินใจด้านความปลอดภัยหลังเรียนสูงขึ้นกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ 0.05 และนักศึกษากลุ่มทดลองมีคะแนนความสามารถในการตัดสินใจด้านความปลอดภัยหลังเรียนสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 4. ผู้เชี่ยวชาญ 5 คน รับรองรูปแบบการเรียนแบบผสมผสานที่พัฒนาขึ้น โดยมีค่าดัชนีความสอดคล้องเท่ากับ 0.94