ฟลูแก๊สดีซัลเฟอไรเซชันโดยใช้หินปูนระหว่างการเผาไหม้ถ่านหิน

Abstract

งานวิจัยนี้เป็นการศึกษาดีซัลเฟอไรเซชันของถ่านหินระหว่างการเผาไหม้โดยใช้หินปูนที่ภาวะปฏิกริยาต่าง ๆ ศึกษาผลของอัตราส่วนโดยโมลของแคลเซียมและกำมะถันในตัวอย่างถ่านหินผสมหินปูน อุณหภูมิการเผาไหม้ ขนาดถ่านหิน ปริมาณกำมะถันเริ่มต้นในถ่านหิน ต่อร้อยละปริมาณกำมะถันในเถ้าเทียบกับปริมาณกำมะถันในถ่านหินและประสิทธิภาพดีซัลเฟอไรเซชัน และศึกษาเปรียบเทียบการใช้ชีวมวลในการเผาไหม้พร้อมกับถ่านหินและหินปูนในการขจัดกำมะถัน เทคนิค X-Ray fluorescence ถูกใช้ในการติดตามปริมาณกำมะถันในถ่านหินและเถ้า ผลวิจัยพบว่า อัตราส่วนโดยโมลของแคลเซียมและกำมะถันมีผลอย่างมีนัยสำคัญต่อดีซัลเฟอไรเซชัน ที่ภาวะเหมาะสมให้ร้อยละการกำจัดกำมะถัน 89.3 ที่อัตราส่วนโดยโมลของแคลเซียมและกำมะถันเท่ากับ 1.93 : 1 อุณหภูมิ 850 องศาเซลเซียส และขนาดของถ่านหิน 0.5 - 2.0 มิลลิเมตร เมื่อปริมาณกำมะถันเริ่มต้นในถ่านหินเพิ่มขึ้นร้อยละปริมาณกำมะถันในเถ้าเทียบกับปริมาณกำมะถันในถ่านหินและประสิทธิภาพดีซัลเฟอไรเซชันลดลงเล็กน้อยและสูงกว่าร้อยละ 90 อีกทั้งการใช้ชีวมวล (ร้อยละ 10 โดยน้ำหนัก) เผาไหม้พร้อมกับถ่านหินและหินปูนยังให้ร้อยละปริมาณกำมะถันในเถ้าเทียบกับปริมาณกำมะถันในถ่านหินและประสิทธิภาพดีซัลเฟอไรเซชันเพิ่มขึ้น