ผลของโปรแกรมบำบัดทางพฤติกรรมความคิดแบบครอบครัวต่อภาวะซึมเศร้าในผู้ป่วยโรคซึมเศร้า

Abstract

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลองแบบสองกลุ่มวัดก่อนและหลังการทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมบำบัดทางพฤติกรรมความคิดแบบครอบครัวต่อภาวะซึมเศร้าของผู้ป่วยโรคซึมเศร้า กลุ่มตัวอย่างคือ ครอบครัวของผู้ป่วยโรคซึมเศร้าวัยผู้ใหญ่ ที่เข้ารับบริการที่แผนกผู้ป่วยนอก โรงพยาบาลชุมชน จำนวน 40 ครอบครัว แต่ละครอบครัวประกอบด้วยสมาชิก 2 คน คือ ผู้ป่วยโรคซึมเศร้าและผู้ดูแล ได้รับการจับคู่ให้ผู้ป่วยมีเพศและลักษณะความสัมพันธ์กับผู้ดูแลเหมือนกัน และสุ่มเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 20 ครอบครัว กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมบำบัดทางพฤติกรรมความคิดแบบครอบครัว กลุ่มควบคุมได้รับการพยาบาลตามปกติ เครื่องมือวิจัยคือ โปรแกรมบำบัดทางพฤติกรรมความคิดแบบครอบครัว แบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคล แบบคัดกรองภาวะซึมเศร้าของศูนย์การศึกษาทางระบาดวิทยา (CES-D) ฉบับภาษาไทย และแบบประเมินความคิดอัตโนมัติด้านลบ ซึ่งเครื่องมือวิจัยทั้งหมดผ่านการตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิ แบบ CES-D ฉบับภาษาไทยและแบบประเมินความคิดอัตโนมัติด้านลบ มีค่าความเที่ยงสัมประสิทธิ์อัลฟาครอนบาค เท่ากับ .89 และ .94 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา และสถิติทดสอบทีและทีคู่

ผลการวิจัยพบดังนี้

1. คะแนนเฉลี่ยภาวะซึมเศร้าของผู้ป่วยโรคซึมเศร้า หลังได้รับโปรแกรมบำบัดทางพฤติกรรมความคิดแบบครอบครัว ต่ำกว่าก่อนได้รับโปรแกรมฯ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t=8.232, p < .05 )

2. คะแนนเฉลี่ยภาวะซึมเศร้าของผู้ป่วยโรคซึมเศร้า กลุ่มที่ได้รับโปรแกรมบำบัดทางพฤติกรรมความคิดแบบครอบครัว ต่ำกว่ากลุ่มที่ได้รับการพยาบาลตามปกติ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ(t=-4.459, p < .05 )