ผลของการฝึกเตะเท้าที่มีต่อความเร็วในการว่ายน้ำแบบวัดวา

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อจะศึกษาผลของการฝึกเตะเท้า 3 แบบที่มีต่อความเร็วในการว่ายน้ำแบบวัดวาระยะทาง 50 เมตร และพัฒนาการด้านความแข็งแรง ความอดทนของกล้ามเนื้อขาและความยืดหยุ่นของข้อเท้า ดำเนินการวิจัยโดยใช้ตัวอย่างประชากร ซึ่งเป็นนิสิตชายระดับปริญญาตรี แผนกวิชาพลศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย จำนวน 56 คนแบ่งกลุ่มตัวอย่างออกเป็น กลุ่มทดลอง 3 กลุ่มและกลุ่มควบคุม 1 กลุ่ม กลุ่มละเท่าๆกันให้กลุ่มทดลองที่ 1 ฝึกเตะเท้าในแนวตั้ง โดยเตะเท้าแบบตัดสลับกันขึ้นลงและแบบปลาโลมา กลุ่มทดลองที่ 2 ฝึกเตะเท้าในแนวนอนโดยเตะเท้าแบบกบและแบบกรรไกร และกลุ่มทดลองที่ 3 ฝึกเตะเท้าในแนวตั้งผสมแนวนอน สำหรับกลุ่มควบคุมไม่มีการฝึก กลุ่มทดลองทำการฝึกเป็นระยะเวลา 4 สัปดาห์ๆละ 4 วัน คือวันอังคาร พุธ พฤหัสบดีและศุกร์ ระหว่างเวลา 13.00 – 15.00 น. แต่ละกลุ่มฝึกเตะเท้าวันละ 20 ยกๆละ 30 วินาที พักระหว่างยกเป็นเวลา 30 วินาที ก่อนและหลังการฝึก (Pre – Post Test ) ทดสอบความเร็วในการว่ายน้ำแบบวัดวาระยะทาง 50 เมตร โดยการจับเวลา วัดความแข็งแรงของกล้ามเนื้อขาด้วยไดนาโมมิเตอร์ ทดสอบความอดทนของกล้ามเนื้อขาด้วยสคว็อทจัมป์ วัดความยืดหยุ่นของข้อเท้าด้วยแบบวัดความยืดหยุ่นของข้อเท้าแบบประยุกต์และวัดความแข็งแรงของกล้ามเนื้อแขนด้วยการดึงข้อ เพื่อควบคุมผลการวิจัยที่อาจเกิดขึ้นจากการเพิ่มความแข็งแรงของกล้ามเนื้อแขน อันเนื่องมาจากการเกาะขอบสระในการฝึกเตะเท้า นำข้อมูลที่ได้รับจากการทดสอบมาวิเคราะห์ความแปรปรวนร่วม (Analysis of Covariance ) ในกรณีที่ค่าเอฟ ( F ) มีนัยสำคัญทางสถิติ จะนำมาเปรียบเทียบเป็นรายคู่ด้วยค่าที ( t – test ) ผลการวิจัยพบว่า 1) ความเร็วในการว่ายน้ำแบบวัดวาระยะทาง 50 เมตรของกลุ่มทดลองทั้งสามไม่แตกต่างกันที่ระดับความมีนัยสำคัญ .01 2 ) กลุ่มทดลองทั้งสามกลุ่มมีความเร็วในการว่ายน้ำแบบวัดวาระยะทาง 50 เมตร สูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 3) ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อขาและความยืดหยุ่นของข้อเท้าของทั้งกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมไม่แตกต่างกันที่ระดับความมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 4 ) กลุ่มทดลองทั้งสามกลุ่มมีความอดทนของกล้ามเนื้อขาแตกต่างกัน กลุ่มทดลอง 1 มีคะแนนความอดทนของกล้ามเนื้อขาสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 ของกลุ่มทดลอง 3 สูงกว่ากลุ่มทดลอง 1 และกลุ่มทดลอง 2 อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 และของกลุ่มทดลอง 3 สูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 5 ) ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อแขนของทั้งกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมไม่แตกต่างกันที่ระดับความมีนัยสำคัญ .01 การวิจัยครั้งนี้สรุปได้ว่า การฝึกเตะเท้าทั้ง 3 แบบให้ความเร็วในการว่ายน้ำแบบวัดวาระยะทาง 50 เมตร และความอดทนของกล้ามเนื้อขาดีขึ้น แต่ไม่พบความแตกต่างในด้านความแข็งแรงของกล้ามเนื้อขา ความยืดหยุ่นของข้อเท้าและความแข็งแรงของกล้ามเนื้อแขน