ผลของการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มต่อการเพิ่มพฤติกรรมการช่วยเหลือ ทางการพยาบาลของนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ 1

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มต่อการเพิ่มพฤติกรรมการช่วยเหลือทางการพยาบาลของนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ 1 กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ 1 วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี นราธิวาส ซึ่งสมัครใจเข้าร่วมการทดลอง จำนวน 16 คน โดยแบ่งเป็นกลุ่มทดลองจำนวน 8 คน กลุ่มทดลองได้เข้าร่วมการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่ม ตามแนวคิดของโอลเซน เป็นเวลา 5 สัปดาห์ สัปดาห์ละ 2 วัน วันละ 2 ชั่วโมง รวมเวลาทั้งสิ้น 20 ชั่วโมง โดยผู้วิจัยเป็นผู้ดำเนินการทดลอง ส่วนกลุ่มควบคุมซึ่งมีจำนวน 8 คน ไม่ได้รับเงื่อนไขใดใด งานวิจัยนี้ใช้การวิจัยเชิงทดลองแบบ ABF (ABF Control Group Design ทดสอบก่อนการทดลอง ขณะทดลองและติดตามผล โดยแบ่งเป็นระยะข้อมูลเส้นฐาน (A) ระยะเพิ่มพฤติกรรม (B) ระยะติดตามผล (F) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสังเกตและบันทึกพฤติกรรมการช่วยเหลือทางการพยาบาลตามแบบช่วงเวลา การวิเคราะห์ความแปรปรวนสองทางแบบวัดซ้ำ เป็นเทคนิคที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล และเมื่อพบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญจึงเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยเป็นรายคู่ด้วยวิธีการของตูกี้ (Tukey) และทดสอบความแตกต่างด้วยการทดสอบค่าที (t-test) ผลการวิจัยสรุปได้ว่า 1.พฤติกรรมการช่วยเหลือของนักศึกษาพยาบาลที่เข้าร่วมการปรึกษาเชิงจิตวิทยาเพิ่มขึ้นสูงกว่าพฤติกรรมการช่วยเหลือของนักศึกษาพยาบาลที่ไม่ได้เข้าร่วมการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่ม ทั้งในระยะเพิ่มพฤติกรรม และในระยะติดตามผลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2. พฤติกรรมการช่วยเหลือของนักศึกษาพยาบาลที่เข้าร่วมการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มในระยะเพิ่มพฤติกรรมและระยะติดตามผลเพิ่มขึ้นสูงกว่าพฤติกรรมการช่วยเหลือในระยะข้อมูลเส้นฐานอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3.พฤติกรรมการช่วยเหลือของนักศึกษาพยาบาลที่เข้าร่วมการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มในระยะเพิ่มพฤติกรรม และในระยะติดตามผลไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05