ผลของการใช้โปรแกรมการจัดการกับอาการด้วยตนเอง ต่ออาการหายใจลำบากของพระภิกษุโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง

ไพรวัลย์ โคตรตะ

Please use this identifier to cite or link to this item: https://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/66157

Full metadata record

DC Field	Value	Language
dc.contributor.advisor	สุรีพร ธนศิลป์	-
dc.contributor.author	ไพรวัลย์ โคตรตะ	-
dc.contributor.other	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะพยาบาลศาสตร์	-
dc.date.accessioned	2020-06-01T17:30:40Z	-
dc.date.available	2020-06-01T17:30:40Z	-
dc.date.issued	2547	-
dc.identifier.isbn	9741759533	-
dc.identifier.uri	http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/66157	-
dc.description	วิทยานิพนธ์ (พย.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2547	en_US
dc.description.abstract	การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อ เปรียบเทียบผลของการใช้โปรนกรมการจัดการกับอาการ ต่ออาการหายใจลำบากของพระภิกษุโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง กลุ่มตัวอย่างคือ พ ระภิกษุโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังวัยผู้ใหญ่ อาอุ 35-59ปี ที่มารับการตรวจรักษาที่นผนกผู้ป่วยนอก อายุรกรรม โรงพยาบาลสงฆ์ ที่มีคุณสมบัติตามเกณฑ์ที่กำหนดจำนวน 40 ราย โดยเก็บรวบรวมข้อมูลในกลุ่มควบคุมก่อนจนครบ 20ราย แล้ว จึงเก็บรวบรวมข้อมูลในกลุ่มทดลองอีก 20 ราย โดยใหกลุ่มตัวอย่างทั้งสองกลุ่มมีความคลายคลึงกันในเรื่องระดับความรุนแรงของโรค และประเภทของยาที่ได้รับ กลุ่มควบคุมได้รับการพยาบาลตามปกติ ในขณะที่กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมการจัดการกับอาการด้วยตนเองเป็นระยะเวลา 5 สัปดาห์ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ 1. เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบวัดอาการหายใจลำบาก (Visual Analogue Scale) 2. เครื่องมือดำเนินการทดลอง ประกอบด้วย โปรแกรมการจัดการกับอาการด้วยตนเองที่พัฒนามาจากแนวความคิดในการจัดการกับอาการของ Dodd et al (2001) ซึ่งประกอบด้วย 5 กั้นตอนดังนี้ 1) การประเมินประสบการณ์เกี่ยวกับอาการหายใจลำบาก 2) การให้ความรู้ในการจัดการกับอาการหายใจลำบาก 3) การพัฒนาทักษะในการจัดการกับอาการหายใจลำบาก 4) ผู้ป่วยปฏิบัติการในการจัดการกับอาการหายใจลำบากด้วยตนเองที่วัด และ 5) การประเมินผลในการจัดการกับอาการหายใจลำบาก โดยมีแผนการสอน และคู่มือการจัดการกับอาการหายใจ ลำบากด้วยตนเองเป็นสื่อที่ใช้ในโปรแกรมการจัดการกับอาการด้วยตนเอง 3. เครื่องมือกำกับการทคลอง ได้แก่ ตารางการพัฒนาทักษะในการหายใจโดยการห่อปาก โปรแกรมการจัดการกับอาการด้วยตนเองผ่านการตรวจความตรงตามเนี้อหา (content validity) โดยผู้ทรงคุณวุฒิจำนวน 5 ท่าน จากนั้นทำการศึกษานำร่อง (pilot study) เพื่อดูความเหมาะสมของโปรแกรมการจัดการกับอาการ โดยนำโปรแกรมการจัดการด้วยตนเองไปทดลองใช้กับผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังที่มีลักษณะคล้ายกลุ่มตัวอย่างจำนวน 3 ราย สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ การทดสอบที ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1. อาการหายใจลำบากของกลุ่มทดลองภายหลังได้รับโปรแกรมการจัดการกับอาการด้วยตนเองน้อยกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.05 (X _ก่อนการทดลอง = 58.0 , X_หลังการทดลอง = 34.8, t = 5.078, P < .05) 2. อาการหายใจลำบากภายหลังเข้าร่วมโครงการของกลุ่มทดลอง น้อยกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (X _กลุ่มทดลอง = 34.8, X_กลุ่มควบคุม = 54.05, t = 5.078, P < .05)	-
dc.description.abstractalternative	This quasi-experimental research aimed to tested the effect of the Self-Symptom Management Program on Dyspnea of buddhist monks with chronic obstructive pulmonary disease (COPD). The samples were 40 monks with COPD at out patients department, the Prist hospital. The subjects were devided into a control group and an experimental group. The groups were matched in terms of severity and medication. A control group received routine nursing care, while an experimental group received the five weeks Self-Symptom Management Program together with routine nursing care. The program, based on the Symptom Management Model (Dodd et al, 2001), was comprised of five sessions : a) assessment patient’s symptom experience b) knowledge providing c)skill development d) self-symptom management practice at the temple and e) evaluation. Dyspnea Visual Analogue Scale (DVAS) was used to measure dyspnea perception. Data were analyzed using descriptive statistics and t-tests. The major findings were as follows: 1. At the end of the program, the experimental group reported significantly less dyspnea than they did before receving the intervention ((X _pre = 58.0 , X_post = 34.8, t = 5.078, P < .05) 2. The posttest mean score on dyspnea of the experimental group was significantly lower than that of the control group (X_expcrirocal= 34.8, t=2.696, X_ control = 54.05, t= 2.696, p< .05)	-
dc.language.iso	th	en_US
dc.publisher	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.subject	ปอดอุดกั้น	en_US
dc.subject	ปอด -- โรค	en_US
dc.subject	การหายใจลำบาก	en_US
dc.subject	การดูแลสุขภาพด้วยตนเอง	en_US
dc.subject	Lungs -- Diseases, Obstructive	en_US
dc.subject	Lungs -- Diseases	en_US
dc.subject	Dyspnea	en_US
dc.subject	Self-care, Health	en_US
dc.title	ผลของการใช้โปรแกรมการจัดการกับอาการด้วยตนเอง ต่ออาการหายใจลำบากของพระภิกษุโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง	en_US
dc.title.alternative	The effect of using self-symptom management program on dyspnea of Buddhist monks with chronic obstructive pulmonary disease	en_US
dc.type	Thesis	en_US
dc.degree.name	พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต	en_US
dc.degree.level	ปริญญาโท	en_US
dc.degree.discipline	พยาบาลศาสตร์	en_US
dc.degree.grantor	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.email.advisor	Sureeporn.T@Chula.ac.th	-
Appears in Collections:	Nurse - Theses

Files in This Item:

File	Description	Size	Format
Paiwan_ko_front_p.pdf	หน้าปก บทคัดย่อ และสารบัญ	919.33 kB	Adobe PDF	View/Open
Paiwan_ko_ch1_p.pdf	บทที่ 1	1.25 MB	Adobe PDF	View/Open
Paiwan_ko_ch2_p.pdf	บทที่ 2	3.51 MB	Adobe PDF	View/Open
Paiwan_ko_ch3_p.pdf	บทที่ 3	1.65 MB	Adobe PDF	View/Open
Paiwan_ko_ch4_p.pdf	บทที่ 4	803.54 kB	Adobe PDF	View/Open
Paiwan_ko_ch5_p.pdf	บทที่ 5	1.26 MB	Adobe PDF	View/Open
Paiwan_ko_back_p.pdf	รายการอ้างอิง และภาคผนวก	1.76 MB	Adobe PDF	View/Open

Show simple item record