ผลของความแรงไอออนและสารคีเลตต่อการดูดซับตะกั่ว จากสารละลายด้วยไคโตแซน

Abstract

การวิจัยนี้ได้ทำการศึกษาผลของความแรงไอออนและสารคีเลตต่อการดูดซับตะกั่วจากสารละลายด้วยไคโตแซน โดยทำการเปรียบเทียบประสิทธิภาพและความสามารถในการดูดซับเมื่อมีการแปรค่า พีเอช ความเข้มข้นของสารละลายตะกั่ว ความเข้มข้นของสารละลายอีดีทีเอ และความเข้มข้นของสารละลายโซเดียมไนเตรท ผลการวิจัยพบว่าพีเอชมีผลต่อการดูดซับ โดยที่พีเอชเริ่มที่ 4 ไคโตแชนจะมีความสามารถในการดูดซับน้อยที่สุด เมื่อพีเอซเริ่มต้นในการทดลองสูงขึ้นความสามารถในการดูดซับตะกั่วของไคโตแซนก็จะเพิ่มมากขึ้นและความ สามารถในการดูดซับมากที่สุดที่พีเอชเริ่มต้นที่ 8 (ในการทดลองใช้พีเอชเริ่มต้นในช่วง 4 - 8 ) การเพิ่มความเข้มข้นของสารละลายตะกั่วจะทำให้ความ สามารถในการดูดซับของไคโตแซน (Adsorption Capacity มีหน่วยเป็นมิลลิกรัมของตะกั่วต่อกรัมของไคโตแซน) เพิ่มมากขึ้น เมื่อมีการเติมอีดีทีเอซึ่งเป็นสารคีเลตลงไปในสารละลายตะกั่ว พบว่าการดูดซับที่พีเอชต่าง ๆ จะเปลี่ยนไป โดยที่ความสามารถในการดูดซับที่พีเอชตํ่ากว่า 5 จะมีค่าเพิ่ม มากขึ้น ส่วนความสามารถในการดูดซับที่พีเอชสูงกว่า 5 จะมีค่าลดลง เนื่องจากตะกั่วสามารถเกิดสารประกอบเชิงซ้อนกับอีดีทีเอทำให้รูปแบบของตะกั่วในนํ้าเปลี่ยนจากไอออนตะกั่วที่มีประจุเป็นบวก (Pb2+) เป็นสารประกอบเซิงซ้อนของตะกั่วกับอีดีทีเอที่มีประจุเป็นลบ (Pb(EDTA)2-) โดย ที่ตะกั่วทั้งสองรูปแบบมีกลไกในการดูดซับด้วยไคโตแซนต่างกัน การเติมโซเดียมไนเตรทลงไปในสารละลายตะกั่วเพื่อเพิ่มความแรงไอออนไม่มีผลต่อการดูดซับตะกั่วเป็นการยืนยันว่ากลไกการดูดซับตะกั่วด้วยไคโตแซนเป็นกลไกการดูดซับทางเคมี ในขณะที่การเติมโซเดียมไนเตรทลงไปในสารประกอบเชิงซ้อนระหว่างตะกั่วกับอีดีทีเอจะทำให้ความสามารถในการดูดซับลดลงมากทำให้สามารถสรุปได้ว่ากลไกการดูดซับสารประกอบ เชิงซ้อนของตะกั่วเป็นกลไกทางกายภาพ