การกำจัดพาราควอทด้วยกระบวนการดูดติดผิว

Abstract

การวิจัยนี้เป็นการศึกษาเกี่ยวกับแนวโน้มการกำจัดพาราควอทในน้ำด้วยวิธีการดูดติดผิวด้วยอนุภาคดินเหนียว ชนิดของดินที่ใช้คือ ดินเบนโทไนท์จากบริษัท ไอซีไอ เอเชียติ๊ก (เกษตร) ดินเบนโทไนท์จากญี่ปุ่น และดินแกลลีออนเอิร์ธ ทำการทดลองแบบแบทซ์ด้วยเครื่องมือจาร์เทสต์ภายใต้สภาวะที่มีการควบคุมพีเอช และความเข้มข้นของสารเคมี น้ำสังเคราะห์ที่ใช้ในการทดลองทุกครั้งสังเคราะห์ขึ้นจากสารละลายสต๊อกพาราควอทที่ยังไม่ได้เติมสี กำหนดให้มีความเข้มข้นของ พาราควอทเท่ากับ 100, 200, 300, 500, 1000 และ 2000 สนล ผลการทดลองพบว่าพีเอชไม่มีผลอย่างมีนัยสำคัญต่อการดูดติดผิวของดินเหนียวทั้ง 3 ชนิด ประสิทธิภาพการกำจัดพาราควอทที่มีความเข้มข้นเดียวกันจะแปรตามปริมาณของดินที่เพิ่มขึ้น องค์ประกอบของแร่ในดินมีผลต่อประสิทธิภาพ การกำจัดพาราควอทโดยดินที่มีแร่มอนท์โมริลโลไนท์เป็นองค์ประกอบสูงจะมีประสิทธิภาพในการกำจัดได้ดี ทั้งนี้การกำจัดพาราควอทของดินจะเกิดจากกลไกการแลกเปลี่ยนประจุ และการดูดติดผิวดินเบนโทไนท์ซึ่งเป็นดินที่มีแร่มอนท์โมริลโลไนท์เป็นองค์ประกอบสำหรับกำจัดพราราควอทอย่างมีประสิทธิภาพ ความเข้มข้นของดินที่ใช้ในการกำจัดพาราควอท 100, 300 และ 500 สนล คือ 2,000, 3,000 และ 6,000 มก/ลบดม ตามลำดับ สำหรับการกำจัดพาราควอทที่มีความเข้มข้นสูงกว่า 500 สนล จะต้องใช้ดินในอัตรา 20 กรัมดิน/ กรัมพาราควอท ถ่านแอ็กทิเวตเต็ดคาร์บอนกำจัดพาราควอทที่ความเข้มข้นต่ำได้ดีและเหมาะสำหรับการกำจัดพาราควอทหลังจากผ่านการกำจัดขั้นต้นโดยใช้ดินเหนียวมาแล้ว ความสามารถในการดูดติดผิวของถ่านแอ็คทิเวตเต็ดคาร์บอนมีค่า 0.03 กรัมพาราควอท/กรัมถ่าน