การศึกษาการใช้โปรแกรมการให้คำปรึกษาครอบครัวต่อคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยจิตเภทในชุมชน อำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม

Abstract

การศึกษาแบบกลุ่มเดียววัดผลก่อนและหลังการศึกษาเรื่องนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ เปรียบเทียบคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยจิตเภทก่อนและหลังเข้าร่วมโปรแกรมการให้คำปรึกษาครอบครัว กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ป่วยจิตเภท จำนวน 20 คน ได้จากการคัดเลือกกลุ่มตัวอย่างที่มีคุณสมบัติตาม เกณฑ์จากผู้ป่วยจิตเภทในชุมชน อำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา ประกอบด้วย โปรแกรมการให้คำปรึกษาครอบครัว แบบวัดคุณภาพชีวิตขององค์การอนามัยโลกชุดย่อ ฉบับภาษาไทย และ แบบวัดสัมพันธภาพในครอบครัว โดยเครื่องมือทั้ง 3 ชุด ได้ผ่านการตรวจสอบ ความตรงตามเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิทางด้านการพยาบาลสุขภาพจิตและจิตเวช จำนวน3 คน ได้ วิเคราะห์ค่าความเที่ยงของแบบวัดคุณภาพชีวิตขององค์การอนามัยโลกชุดย่อ ฉบับภาษาไทย และ แบบ วัดสัมพันธภาพในครอบครัว โดยหาค่าสัมประสิทธิ์อัลฟาของครอนบาค ได้ค่าความเที่ยงของแบบวัด ทั้ง 2 ฉบับเท่ากับ .81 และ 74 ตามลำดับ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ค่าเฉลี่ย ส่วน เบี่ยงเบนมาตรฐานและสถิติทดสอบที่ (Paired t-test) ผลการศึกษาที่สำคัญ สรุปได้ดังนี้ คุณภาพชีวิตผู้ป่วยจิตเภทหลังได้รับโปรแกรมการให้คำปรึกษาครอบครัวสูงกว่าก่อนเข้าโปรแกรม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05