ความสัมพันธ์ระหว่างการมีส่วนร่วมในกิจกรรมนิสิตนักศึกษา กับการพัฒนาตนเองของนิสิตนักศึกษาในกรุงเทพมหานคร

Abstract

ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการมีส่วนร่วมในกิจกรรมนิสิตนักศึกษา กับการพัฒนาตนเองของนิสิตนักศึกษา โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่าง ซึ่งเป็นกรรมการในองค์กรนิสิตนักศึกษาในปีการศึกษา 2540 จำนวน 784 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน ผลการวิจัย สรุปได้ดังนี้ 1. นิสิตนักศึกษาใช้เวลาในการมีส่วนร่วมในกิจกรรมนิสิตนักศึกษาโดยเฉลี่ย 13.09 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ และมีคะแนนการมีส่วนร่วมในกิจกรรมนิสิตนักศึกษา อยู่ในระดับมีส่วนร่วมปานกลาง 2. นิสิตนักศึกษามีคะแนนการพัฒนาตนเองโดยรวมอยู่ในระดับมีการพัฒนามาก โดยที่นิสิตนักศึกษามีคะแนนการพัฒนาตนเองอยู่ในระดับมีการพัฒนามากใน 5 ด้าน คือ การจัดการกับอารมณ์ การพัฒนาสัมพันธภาพกับผู้อื่นอย่างมีวุฒิภาวะ การสร้างเอกลักษณ์เฉพาะตน การพัฒนาเป้าหมาย และการพัฒนาความมีคุณธรรม และมีคะแนนการพัฒนาตนเองอยู่ในระดับมีการพัฒนาปานกลางใน 2 ด้าน คือ การพัฒนาความสามารถและการพัฒนาจากความเป็นตัวของตัวเอง ไปสู่การพึ่งพาอาศัยกัน 3. ในด้านความสัมพันธ์ระหว่างการมีส่วนร่วม ในกิจกรรมนิสิตนักศึกษากับการพัฒนาตนเองของนิสิตนักศึกษา พบว่า เวลาที่ใช้ในการมีส่วนร่วมในกิจกรรมนิสิตนักศึกษาสัมพันธ์ทางบวก อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 กับการพัฒนาตนเองในด้านต่างๆ เกือบทุกด้าน ยกเว้นการจัดการกับอารมณ์ ซึ่งสัมพันธ์ทางบวกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 โดยมีค่าความสัมพันธ์อยู่ระหว่าง .0756-.1416 อยู่ในระดับมีความสัมพันธ์น้อย ส่วนคะแนนการมีส่วนร่วมในกิจกรรมนิสิตนักศึกษาสัมพันธ์ทางบวก กับการพัฒนาตนเองของนิสิตนักศึกษาทั้ง 7 ด้าน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยมีค่าความสัมพันธ์อยู่ระหว่าง .2244-.4803 อยู่ในระดับสัมพันธ์น้อยถึงปานกลาง